ನಮ್ಮಮ್ಮನೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು- ಕಾಲ ಕೂಡಿ ಬಂದಾಗ, ಬೇಡ ಬೇಡ ಎಂದರೂ, ಕೆಲಸ ತನ್ನಿಂತಾನೇ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಅಂತ. ಈ ಮಾತು, ನನ್ನ ಮದುವೆ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿದೆ!
Advertisement
ಅಜ್ಜಿಯ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರೆ ಇದೆ ಅಂತ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಪೂಜೆ ಮುಗಿದು ಎರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ವಾಪಸ್ ಹೊರಡಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಘೋಷಣೆಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಹಾಗಾಗಿ, ನಾವು ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡೆವು. ಊರ ಜಾತ್ರೆಯಾದ್ದರಿಂದ, ಬೇರೆಬೇರೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದ ಹಳ್ಳಿಯವರೆಲ್ಲ ಹುಟ್ಟೂರಿಗೆ ಬಂದು “ಲಾಕ್’ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
ಈಗಂತೂ ಮದುವೆ ಮಾಡೋಕೆ ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಧೈರ್ಯದಲ್ಲಿ, ನಾನೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ. ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಬಳಿಕ ಹುಡುಗ, ತನ್ನ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಅಜ್ಜನ ಜೊತೆ ಬಂದ. ನಾನು ಸಿಂಪಲ್ ಆಗಿ ರೆಡಿ ಆಗಿ, ಬಂದವರಿಗೆ ಟೀ-ಚೌ ಚೌ ಬಾತ್ ಕೊಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಬಂದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ, ಹುಡುಗನ ಅಮ್ಮ ಒಳಗೆ ಬಂದು, “ನೀವಿಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾದರೆ, ನಮಗೂ ಈ ಸಂಬಂಧ ಓಕೆ’ ಅಂದರು. ನಮಗೋ, ಏನು ಮಾತನಾಡ ಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆಮೇಲೆ ಅವರು- “ನಿಮ್ಮ ನಂಬರ್ ಕೊಡಿ. ನಾನು ಸಂಜೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ’ ಅಂತ ನಂಬರ್ ತಗೊಂಡು ಹೋದರು. ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗ್ ಆದಾಗಲೂ “ಯಾರ
ಫೋನು?’ ಅಂತ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ, ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ನಾನು ಮೊಬೈಲ್ ತಗೊಂಡು ಟೆರೇಸ್ ಮೇಲೆ ಹೋದಾಗ ಏನೂ ಕೇಳದ್ದನ್ನು ನೋಡಿಯೇ, ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹುಡುಗ
ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಅಂತ ಅರ್ಥವಾಯ್ತು.
Related Articles
Advertisement
ರಾಜಲಕ್ಷ್ಮಿ