Advertisement
ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರ ಆತ್ಮಕಥೆ “ಸುರಗಿ’ ಓದಿದಾಗಿನಿಂದಲೂ ನನದೊಂದು ಕುತೂಹಲ. ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರ ಮಡದಿಯಾಗಿ ಎಸ್ತರ್ ಅವರು ಹೇಗಿದ್ದರು ಎಂದು. ಅವರೊಂದಿಗಿನ ಒಡನಾಟದಲ್ಲಿ, ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿ ಬೆರೆತ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ. ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದ ಎಂದು ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ “ಅಯ್ಯೋ ಅದಕ್ಕೇನು ಮಾತನಾಡು’ ಎಂದು ಅವರು ನಗೆ ಬೀರಿದರು. ನನಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿತು ಆ ನಗು.
Related Articles
Advertisement
ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರು ಮತ್ತು ಅವರ ನಿಲುವಿನ ಬಗಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರು ನೇರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದವರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸುವ ಮನೋಧರ್ಮದವರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ನಾವು ಮನೆಮಂದಿ ಬಹಳ ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವು ಎಂದ ಅವರು, ಪತಿಯ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಉತ್ಕಟ ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ಅವರು ಒಂಟಿಯಾಗಲು ಎಂದಿಗೂ ಭಯಪಟ್ಟವರಲ್ಲ ಆಪರೇಷನ್ ಥಿಯೇಟರ್ ಪ್ರವೇಶಿಸುವಾಗಲೂ ಅವರ ಕಿರುನಗೆ ಈಗಲೂ ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ 2014 ಆಗಸ್ಟ್ 22ಸಂಜೆ 6.30ಕ್ಕೆ ಅವರು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಇಲ್ಲವಾದದ್ದನ್ನು ನೆನೆದು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಎಸ್ತರ್ ದುಃಖೀತರಾದರು.
ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರ ಅಪೇಕ್ಷೆಯಂತೆ ಆಲನಹಳ್ಳಿ ತೋಟದ ಬಿಲ್ವಪತ್ರೆ ಗಿಡದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಅವರ ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಹಾಕಲಾಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಗಿಡ ಮರವಾದದ್ದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಮೌನವಾದರು. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಬೆನ್ನುತಟ್ಟಿ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಅವರ ವರ್ಚಸ್ಸು ಎಂದಿಗೂ ಮಸುಕಾದದ್ದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದವರ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಡನ ಬಗ್ಗೆ ಇದ್ದ ಹೆಮ್ಮೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಅನಂತಮೂರ್ತಿ ಅವರ ಓದು ಬರಹದ ನಿರಂತರ ಧ್ಯಾನಗಳಿಗೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿಗೆ, ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿ, ಅವರ ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಚೇತನದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿ ಸದಾ ಏಳು ಬೀಳುಗಳಲ್ಲಿ ಅವರೊಡನಿದ್ದು, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಯಶಸ್ವಿ ಪುರುಷನ ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ಎಂಬ ಮಾತಿಗೆ ನಿದರ್ಶನದಂತಿರುವ ಎಸ್ತರ್ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಶರಣು.
-ಲಾವಣ್ಯ ಎನ್.
ಮೈಸೂರು