Advertisement
ಪರ್ವತಾರೋಹಣಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಕೆಚ್ಚೆದೆ ಇದ್ದರೆ ಸಾಲಲ್ಲ. ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಕೆಲವು ಉಪಕರಣಗಳ ಸಹಾಯವೂ ಮನುಷ್ಯನ ಬೆನ್ನಿಗಿರಬೇಕು. ದಪ್ಪನೆಯ ಜಾಕೆಟ್, ಬೆನ್ನಿಗೊಂದು ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಸಿಲಿಂಡರು, ಬ್ಯಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರಥಮ ಚಿಕಿತ್ಸಾ ಉಪಕರಣ, ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದ ಹಗ್ಗ, ಕಣ್ಣಿಗೊಂದು ಕೂಲಿಂಗ್ ಗಾಸು, ಕೈನಲ್ಲಿ ವಾಕಿಂಗ್ ಸ್ಟಿಕ್ಕು… ಇವೆಲ್ಲ ಇದ್ದರಷ್ಟೇ ಮೌಂಟ್ ಎವರೆಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ಮುಟ್ಟಿಬರಲು ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಅನೇಕರ ನಂಬಿಕೆ.
Related Articles
Advertisement
ಭಾರತ ಮತ್ತು ನೇಪಾಳದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿನ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ದುರ್ಗಮ ಪರ್ವತಗಳಿಗೆ ಅರ್ಜುನ್ನ ಪರಿಚಯವಿದೆ. 2013ರಿಂದ ಈತ ಈ ಭಾಗದ ಪ್ರಜೆಯೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಸಿಲಿಂಡರ್ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ, ಅರ್ಜನ್ ಈಗೀಗ ಪರ್ವತಾರೋಹಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರಂತೆ. ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಬಳಸದೆಯೇ ಅವರು ಮೌಂಟ್ ಮಕಾಲು, ಮೌಂಟ್ ಕಲಾಂ, ಮೌಂಟ್ ಚೊ ಯೂ ಶಿಖರಗಳನ್ನು ಏರಿದ್ದರು.
ಮೌಂಟ್ ಮಕಾಲುನಲ್ಲಿ ತುದಿಮುಟ್ಟಲು ಇನ್ನೇನು 180 ಮೀಟರ್ ಇದೆ ಎನ್ನುವಾಗ, ಅರ್ಜುನ್ಗೆ ಉಸಿರಾಡುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಯಿತಂತೆ. ಆಯಾ ತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದು, ಕೆಲ ಅಡಿ ಕೆಳಕ್ಕೂ ಬಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ, ಮತ್ತೆ ಪರ್ವತ ಏರಲು ಶುರುಮಾಡಿ, ಶಿಖರದ ಕೊನೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದರು. ಮೌಂಟ್ ಚೊ ಯೂ ಏರುವಾಗಲೂ ಅದೇ ಕತೆಯೇ ಆಯಿತು.
ಒಂದು ಹಂತದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜನ್ನ ದೇಹದ ಅಂಗಾಂಗಗಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟವಂತೆ. ಸಹಪರ್ವತಾರೋಹಿ ಭೂಪೇಶ್ ಕುಮಾರ್ ನೆರವಿಗೆ ಬಂದು, ಮೇಲೆತ್ತಿದ ಬಳಿಕ, ಅರ್ಜುನ್ ಪುನಃ ಹೆಜ್ಜೆಯೂರಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಕೊನೆಗೂ ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಸಿಲಿಂಡರ್ನ ನೆರವಿಲ್ಲದೇ ತುದಿ ಮುಟ್ಟಿದರು. ಆದರೆ, ಅರ್ಜುನ್ರಂತೆ ಎಲ್ಲರೂ ಈ ಧೈರ್ಯ ತೋರುವುದು ಕಷ್ಟದ ಮಾತೇ ಸರಿ.
ಪರ್ವತಾರೋಹಣದಲ್ಲಿ ಒಂದೊದು ಹೆಜ್ಜೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲೂ ಸಾವು ಹೊಂಚು ಹಾಕಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಮೆಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಮುಂದೆ ಸಾಗಬೇಕಾಗಿರುತ್ತೆ. ಅಂಥದ್ದರಲ್ಲಿ ದೇಹಕ್ಕೆ ಇಂಧನದಂತೆ ನೆರವಾಗಬಲ್ಲ ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಸಿಲಿಂಡರ್ ಅನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕೂ ಧೈರ್ಯಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಭಂಡ ಧೈರ್ಯ ಇದ್ದವರೇ ಅರ್ಜುನ್ನಂಥ ಸಾಹಸಿಗಳಾಗ್ತಾರೆ. ಅಂದಹಾಗೆ, ಅರ್ಜುನ್ನ ಮುಂದಿನ ಟಾರ್ಗೆಟ್ ಮೌಂಟ್ ಎವರೆಸ್ಟ್!
* ರವಿಕುಮಾರ್