Advertisement
ವರ್ಷವೂ ನಮಗೆ ಒಂದಿÇÉೊಂದು ಕಡೆ ತಿರುಗಾಡಲು ಹೋಗುವ ಹುಚ್ಚು. ಪ್ರತಿ ಸಾರಿ ಹೀಗೆ ಹೊರಟಾಗಲೂ ಬಟ್ಟೆಯೇ ಇಲ್ಲ… ಎಂದು ಶುರುವಾಗುವ ನನ್ನ ಶಾಪಿಂಗ್, ಬ್ಯಾಗು ಚಪ್ಪಲಿ ಶೂ ವಿಂಟರ್‌ ಕೋಟ…, ಮಣ್ಣೂ ಮಸಿ ಅಂತ ನಾವು ಟೂರಿಗೆಂದು ಹಾಕಿದ ಬಜೆಟ್‌ನ ತೂಕವನ್ನು ಊರು ಬಿಡುವುದರೊಳಗೇ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಯಜಮಾನರ ಗೇಲಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಸುತ್ತದೆ. ಸದಾ ಬಿಸಿಲು ಅಥವಾ ಮಳೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಸೀಸನ್‌ ನೋಡಿರದ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದೂ ಸ್ವೆಟರ್‌, ಶಾಲ್‌, ಜಾಕೆಟ್‌, ಸ್ಟೋಲ… ಎಂದು ಹತ್ತು ಹಲವು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುವ ನಾನು ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಕೊಟ್ಟ ಅಥವಾ ಕೊಡುವ ಸಮಜಾಯಿಸಿ ಎಂದರೆ ಟೂರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ…ಅಂತ.
Related Articles
Advertisement
ಈ ಸಾರಿ ಸ್ಕ್ಯಾಂಡಿನೇವಿಯಾ ಟೂರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಇದೊಂದನ್ನಾದರೂ ಸೇರಿಸು ಮಾರಾಯಾ ಎಂದು ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಂಡು ಹೊರಟ ಆ ಅಪೂರ್ವವಾದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹನ್ನೊಂದು ಸೀಟರಿನ ಮರ್ಸಿಡಿಸ್‌ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಗೈಡ್‌ ಹೆಲೆನಾ ಬೆಳ ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಬಂದಿದ್ದಳು. ನಾವೆಲ್ಲ ಬ್ರೇಕ್‌ಫಾÓr… ಮುಗಿಸಿ ಕಾಫಿ ಹೀರಿ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾನೇರಿ¨ªೆವು. ಫಿನ್‌ಲಾÂಂಡಿನಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಹೂಗಳು, ಹಸಿರಾಗಿ ನಳನಳಿಸುತ್ತ ಚಳಿ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಹುಲ್ಲಿನ ಹಾಸುಗಳು ಹಸಿರುಹೊತ್ತ ಕಾಡಿನ ಜಾಡು, ನಿಬಿಡವಾದ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಾರು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿ ಮೈಕ್‌ ಹಿಡಿದು ಸ್ಥಳ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡತೊಡಗಿದ ಹೆಲೆನಾ.
“ಅಯ್ಯೋ ಬೇಡಾ ಈಗ ಬೇಡ’ ಎಂದು ನಾನೆಷ್ಟು ಬೇಡಿಕೊಂಡರೂ ನನ್ನ ಬೆಂಬತ್ತಿ ಬಂದ ನಿ¨ªೆ ಜೀವನದ ಅತ್ಯಂತ ದುಬಾರಿ ನಿ¨ªೆ ಎನಿಸಿದ್ದು ಆ ನಮ್ಮ ವ್ಯಾನ್‌ ಹೊಟೇಲ… ಮುಂದೆ ವಾಪಸ್‌ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ಮೆಲ್ಲನೆ ನಾನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗ. ವ್ಯಾನಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಉಳಿದವರ ಕತೆ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೆಲ್ಸಿಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಶುರುವಾದ ಈ ಕಾಸ್ಟಿ ನಿ¨ªೆಯ ಸರಣಿ ಕೋಪನ್‌ ಹೇಗನ್‌, ಸ್ಟಾಕ್‌ ಹೋಮ್‌ನಲ್ಲೂ ಮುಂದುವರೆದು ಆ ಪಾಟಿ ದೂರದ ಓಸ್ಲೋದಲ್ಲೂ ಕಾಡಿದಾಗ ದೋಷ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಲ್ಲ, ನಿ¨ªೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ, ದೋಷವಿರುವುದು ಲಾಲಿ ಹಾಡಿದಂತೆ ಮಾತಾಡುವ ಈ ಟೂರ್‌ಗೆçಡ್‌ಗಳದ್ದೇ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಬಂದಿ¨ªೆವು. ಮುಂದೆಂದಾದರೂ ವಯಸ್ಸಾದಾಗ ನಿ¨ªೆ ಬಾರದೆ ಹೊರಳಾಡುವಂತಾದಾಗ ಒಂದು ಟೂರ್‌ ಗೈಡ್‌ನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡು ಕೈಲೊಂದು ಮೈಕ್‌ ಕೊಟ್ಟು ಶುರು ಹಚೊRà ಎಂದರೆ ನಿ¨ªೆ ತಂತಾನೇ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಉಪಾಯ ಕಂಡುಕೊಂಡೆವು.
ಜೋಗುಳ ಹಾಡುವ ಗೈಡ್‌ಗಳಿಂದ ನಿ¨ªೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಳ್ಳೇ ಉಪಾಯ ಎಂದರೆ ವಾಕಿಂಗ್‌ ಟೂರ್‌ ಎಂಬುದೂ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು ನಾರ್ವೆಯ ಬರ್ಗನ್‌ನಲ್ಲಿ ಎಮ್ಮಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಊರೆÇÉಾ ಸುತ್ತಿಸಿ ಕತೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಒಬ್ಬರೂ ತೂಕಡಿಸದಿದ್ದುದು ಕಂಡಾಗ ನಮ್ಮಂಥವರಿಗೆ ಇದೇ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗ ಅನಿಸಿತ್ತು.
ಸಾಕಷ್ಟು ತಿರುಗಾಡಿ ಅನುಭವ ಇರುವ ನನಗೆ ಟೂರಿಗೆ ಬಂದು ನಾಲ್ಕೈದು ದಿನ ಕಳೆದು ಹಾಕಿದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತ ಬ್ಯಾಗಿನ ಭಾರ ಹೆಚ್ಚುತ್ತ, ಹಾಕಿರದ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಸೂಟ…ಕೇಸ್‌ ಹಗುರಾಗಿ ಖಾಲಿಯಾಗತೊಡಗಿದಂತೆ ಮನಸ್ಸೂ ಮನೆಯ ನೆನಪಿನಿಂದ ಭಾರವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ದಿನ ಹತ್ತಿರ ಬಂತೆಂದು ಹಗುರಾಗಿ ಉಲ್ಲಸಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಮನೆಯನ್ನೇ ಮಿಸ್‌ ಮಾಡುವುದಾದರೆ ಅಷ್ಟೆÇÉಾ ದುಡ್ಡುಕೊಟ್ಟು ಊರೆÇÉಾ ಸುತ್ತಲು ಯಾಕೆ ಬರಬೇಕಿತ್ತೆಂದು ಇನ್ನೂ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆಯಂತೂ ಮನೆಯೂಟವನ್ನು ಮಿಸ್‌ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತೆಪ್ಪಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಗದರಿಸುವಾಗ ಸಹನೆಯ ಕಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ಸಿಲ್ಲಿ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಸಿಡುಕತೊಡಗುತ್ತೇವೆ. ಟೂರಿನಲ್ಲೂ ಉದ್ಭವಿಸುವ ಶಾಪಿಂಗ್ ಎಂಬ ಶಾಪ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಕದಡಲು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸಹಕಾರಿ. ದೊಡ್ಡ ಜಗಳಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವುದರೊಳಗೆ ಮನೆಗೆ ಸೇರಿದರೆ ಸಾಕಪ್ಪಾ$ಹರಿಯೇ ಇನ್ನೆಂದೂ ಟೂರೂ ಬೇಡ ಮಣ್ಣೂ ಬೇಡ ಎಂಬ ಟೂರ್‌ ವೈರಾಗ್ಯ ಬಾರದ ಟೂರೇ ಇಲ್ಲ ಇದುವರೆಗೂ. ನಾಯಿಬಾಲ ನಳಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದಷ್ಟೇ ಹೊತ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಾಸು, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಜೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮತ್ತೆ ಮೊದಲ ಮಳೆಗೆ ಮೊಳೆಯುವ ಅಣಬೆಯಂತೆ ಟೂರಿನ ಕನಸೂ ಗರಿಗೆದರತೊಡಗುತ್ತದೆ.
ಬಹಳ ಆಸೆಪಟ್ಟು ಸ್ನೇಹಿತರೆÇÉಾ ಸೇರಿ ಹೊರಡುವಾಗ ಇರುವ ಉತ್ಸಾಹ ಬರುವಾಗ ಬತ್ತುತ್ತಾ ಬಂದಿರುತ್ತದೆ. ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಬಿದ್ದೂ ಬಿದ್ದು ನಗುವ ನಾವೇ ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ನಗಲೂ ತ್ರಾಣವಿಲ್ಲದಂತೆ ತೆಪ್ಪಗಿರುತ್ತೇವೆ. ಸೆಲ್ಫಿಯ ಮೋಹವೂ ಅಷ್ಟೇ ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಎದ್ದೂ ಬಿದ್ದೂ ತೆಗೆದದ್ದು ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಸಾಕೋ ಸಾಕೆನಿಸತೊಡಗಿ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಎÇÉೋ ಬ್ಯಾಗಿನ ತಳ ಸೇರಿರುತ್ತದೆ. ಮಳೆಗಾಲ ಮುಗಿಯುತ್ತಾ ಬಂದಾಗ ಹಲಸಿನ ತೊಳೆಯನ್ನು ಅಮ್ಮ ಕಾವಲಿಯಲ್ಲಿ ತುಪ್ಪಹಾಕಿ ಬೇಯಿಸಿಕೊಟ್ಟಾಗ ತಿನ್ನಲೆಷ್ಟು ರುಚಿಯೋ ಹಾಗೇ ಈ ಟೂರಿನ ನಾನಾ ಮಜಲುಗಳ ಫೋಟೋಗಳನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಕೂತು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ ಸ್ಕ್ರೀನಿನ ಮೇಲೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಕಳೆದ ಕ್ಷಣಗಳ ಮೆಲುಕುಹಾಕುವಾಗಲೂ ಆಗುತ್ತದೆ. ಸಂಚಾರಿ ಭಾವ ಧುತ್ತೆಂದು ಜಾಗ್ರತವಾಗಿ ಮತ್ತೆಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ ಪಯಣ ಎಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗುತ್ತೇನೆ.
ಜಯಶ್ರೀ ಭಟ್‌ ಸಿಂಗಾಪುರ