ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆರಂಭವಾಗಲು ಎರಡು ಗಂಟೆ ಉಳಿದಿರುವಾಗಲೇ ಸಭಾಂಗಣ ಭರ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಚರ್ಚಿಲ್ನ ಆಪ್ತನೊಬ್ಬ ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಹೇಳಿದ: “ಸರ್, ನೀವು ಪ್ರತಿ ಸಲ ಭಾಷಣ ಮಾಡಲು ಬಂದಾಗಲೂ ಸಭಾಂಗಣ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ.
Advertisement
ಇದು ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಂಗತಿ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ?’ ಹೌದು, ಅದು ಖಂಡಿತ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಂಗತಿಯೇ- ಎಂದ ಚರ್ಚಿಲ್ ಮುಂದುವರಿದು ಹೇಳಿದರು: “ಆದರೆ, ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಲೂ, ನನ್ನ ಭಾಷಣದ ಬದಲು ನನ್ನನ್ನು ನೇಣುಹಾಕಿದ್ದರೆ, ಈಗ ಬಂದಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನ ಸೇರಿರುತ್ತಿದ್ದರಲ್ಲ, ಎಂದೂ ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ…’!