Advertisement
– ಇದು ಸ್ವಾಮಿ ರಾಮ ಅವರು ನೀಡುವ ಒಳನೋಟ. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಕಳೆದ ಕೆಲವು ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಚಿಂತನಪಥವು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ವಿಚಾರಧಾರೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತವಾಗಿ “ಗುರು’ವನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಪರಿಭಾವಿಸಿದೆ. ಗುರು ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಶಿಕ್ಷಕ ಅಥವಾ ಬೋಧಕನಲ್ಲ. ತನಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಜ್ಞಾನ, ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಷ್ಟೇ ಗುರು ಸೀಮಿತನಲ್ಲ. ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಗು ಅಂತೇವಾಸಿಯಾಗಿ ಜ್ಞಾನಾರ್ಜನೆ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಅಂತೇವಾಸಿ ಅಂದರೆ ಗುರುಕುಲದಲ್ಲಿ ಗುರುವಿನ ಜತೆಗೆ ಇದ್ದುಬಿಡುವುದು.
ಇದನ್ನೇ ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಹೇಳಬಹುದು. ಈ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಮಹಾನ್ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ನಮ್ಮ ಸಹಿತ ಸಕಲ ಜೀವಸಂಕುಲವನ್ನು ನಾವು ಪರಮಾತ್ಮನೆಂದು ಕರೆಯುವ ಸ್ವ-ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯ ಕಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯುತ್ತಿದೆ. ಅದು ಜ್ಞಾನಶಕ್ತಿ. ಆ ಮಹಾನ್ ಜ್ಞಾನಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಎಲ್ಲರದೂ ಒಂದೇ ಆಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ತಯಾರಿಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ – ವೈರಾಗ್ಯ, ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯ ಮತ್ತು ಅಭ್ಯಾಸ. ಗುರು ಸದಾ ಇದ್ದಾನೆ; ಆತ ಅನುಗ್ರಹಿಸುವುದನ್ನು ಶಿಷ್ಯರು ಅವರವರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಇದರರ್ಥ. ಶಿಷ್ಯ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಿದ್ಧನಾದಾಗ ಅಜ್ಞಾನದ ಮಸುಕನ್ನು ಹರಿಸಿ ಪರಮಾರ್ಥದೆಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹ ಒದಗುತ್ತದೆ. ಬತ್ತಿ ಮತ್ತು ಎಣ್ಣೆ ಸಿದ್ಧವಾದಾಗ ನಿಯಾಮಕನು ದೀಪವನ್ನು ಬೆಳಗುತ್ತಾನೆ.
Related Articles
Advertisement
(ಸಂಗ್ರಹ)
ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಈ ವಿಳಾಸಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಬರಹಗಾರರು ಪ್ರಚಲಿತ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಲೇಖನಗಳನ್ನು edit@udayavani.comಗೆ ಕಳುಹಿಸಬಹುದು. ಸೂಕ್ತವಾದವುಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗುವುದು.