Advertisement
ಜಗುಲಿಯ ಮೇಲೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಹದಿಹರೆಯದ ಮಗಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ಕೂತ ಅಪ್ಪ, “ಏನಾಯ್ತು ಮಗಳೇ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದ. ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಅಪ್ಪನತ್ತ ನೋಡಿದ ಮಗಳ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ಖನ್ನತೆ. ಸುಮ್ಮನೇ ಅಡ್ಡಡ್ಡ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ್ದಳು, ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತೆ. “ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ ಹೇಳಲಾಗದಂಥದ್ದು ಏನಿದೆ ಮಗಳೇ’ ಎಂದು ಮತ್ತೂಮ್ಮೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದ ಅಪ್ಪನೆದುರು ತುಟಿಯೊಡೆದಿದ್ದಳು ಮಗಳು. “ಅದೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅಪ್ಪ, ಸಾಲು ಸಾಲು ಕಷ್ಟಗಳು ನನಗೆ. ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಇನ್ನೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಧುತ್ತೆಂದು ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ. ಹೇಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೋ ಬದುಕು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ದಿನವಿಡೀ ಕಷ್ಟಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೆಣಗುತ್ತ, ಅವುಗಳಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಬದುಕು ನಡೆಸುವುದು ಕಷ್ಟವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ ನನಗೆ’ ಎಂದವಳ ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಪೊರೆ.
Related Articles
Advertisement
“ಆಲೂಗಡ್ಡೆ, ಮೊಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಕಾಫಿ’ ಎಂದು ತಟ್ಟನೇ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದಳು ಮಗಳು. ಅಪ್ಪನ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ಮಂದಹಾಸ. ಆಲೂಗಡ್ಡೆಯಿದ್ದ ತಟ್ಟೆಯನ್ನೆತ್ತಿ ಅವಳತ್ತ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಅಪ್ಪ. “ಇದನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡು ಮಗಳೇ..’ಎಂದಾಗ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಆಲೂಗಡ್ಡೆಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಳು ಮಗಳು. ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದ ಆಲೂಗಡ್ಡೆ ಬೆಂದು ಮೃದುವಾಗಿತ್ತು. ಮಗಳ ಕೈಗಳು ಅಲೂಗಡ್ಡೆಯಿಂದ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿಯುತ್ತಲೇ ಅವಳತ್ತ ಮೊಟ್ಟೆಯಿದ್ದ ತಟ್ಟೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಅಪ್ಪ, ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸುಲಿದು ನೋಡುವಂತೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದ. ಅಪ್ಪನ ಮಾತಿನಂತೆಯೇ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸುಲಿದಳು ಮಗಳು. ಅದು ಬೆಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ, ಬೆಳ್ಳಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.
ಕೊನೆಯದಾಗಿ, ಕಾಫಿಯಿದ್ದ ಲೋಟವನ್ನು ಮಗಳ ಕೈಗಿಟ್ಟ ಅಪ್ಪ “ಇದರ ರುಚಿ ನೋಡು’ ಎಂದು ಕಣÕನ್ನೆ ಮಾಡಿದ. ಅಪ್ಪನ ಆಣತಿಯಂತೆ ಸಣ್ಣ ಗುಟುಕೇರಿಸಿದ್ದಳು ಮಗಳು. ಹಬೆಹಬೆ ಕಾಫಿಯ ಕಂಪು ಹದವಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ಆವರಿಸಿ ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ನಗು ಮೂಡಿಸಿತ್ತು ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ. ಅಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಅಪ್ಪನ ವರ್ತನೆಯಿನ್ನೂ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. “ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಏಕೆ ಮಾಡಿದಿರಿ ಅಪ್ಪ, ಏನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದಿದ್ದೀರಿ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ ಮಗಳ ಮಾತಿಗೆ ಅಪ್ಪನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮತ್ತದೇ ಮುಗುಳ್ನಗೆ.
ಎರಡು ಕ್ಷಣಗಳ ಬಳಿಕ ಮಾತನಾಡಿದ್ದ ಅವನು, “ಈಗ ಮತ್ತೂಮ್ಮೆ ಮೂರು ವಸ್ತುಗಳನ್ನೂ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ ನೋಡು ಮಗಳೇ. ಕುದಿಯುವ ನೀರಿಗೆ ಬೀಳುವ ಮುನ್ನ, ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದ ಆಲೂಗಡ್ಡೆ, ಕುದ್ದ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಮೆತ್ತಗಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಈಗ ಮೊದಲಿದ್ದ ಗಟ್ಟಿತನ ಅದಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಮೊಟ್ಟೆಯ ಕತೆ ಹಾಗಲ್ಲ. ತೀರಾ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದ್ದ ಕವಚದಡಿ ರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದ ಮೊಟ್ಟೆ, ಕುದಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಮೊದಲಿದ್ದ ಮೃದುತ್ವ ಅದಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾದ ಕತೆ ಕಾಫಿಪುಡಿಯದ್ದು. ಕುದಿಯುವ ನೀರಿಗೆ ಬಿದ್ದ ತಕ್ಷಣ ಅದು ನೀರನ್ನೇ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಕೆಲಕಾಲ ಕುದ್ದು, ಕಾಫಿಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟು ನೀರಿನ ರುಚಿ ಮತ್ತು ಬಣ್ಣವನ್ನೇ ಬದಲಾಯಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು’ ಎನ್ನುತ್ತ ಮಗಳತ್ತ ನೋಡಿದ. ಆಕೆಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಏನೊಂದೂ ಅರ್ಥವಾಗದ ಭಾವ. ಆಗ ಮತ್ತೆ ಮಾತನಾಡಿದ್ದ ಅಪ್ಪ.
“ಕುದಿಯುವ ನೀರು ಬದುಕಿನ ಸಮಸ್ಯೆಯಂಥದ್ದು ಮಗಳೇ. ಅದರೊಳಗೆ ಬಿದ್ದ ವಸ್ತುಗಳು ಸಮಸ್ಯೆಯೆಡೆಗಿನ ನಮ್ಮ ಸ್ಪಂದನೆಯಂಥವು. ಸಮಸ್ಯೆಯ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಗಟ್ಟಿಗರು ತುಂಬ ಸಲ ಮೆತ್ತಗಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಆಲೂಗಡ್ಡೆಯಂತೆ. ಮೊಟ್ಟೆಯಂತಹ ಮೃದು ಸ್ವಭಾವದವರು ಕುದಿಗೆ ಬಿದ್ದ ನಂತರ ಕಠೊರ ಹೃದಯಿಗಳಾಗುತ್ತಾರೆ. ಎರಡೂ ಅರ್ಥಹೀನ ಸ್ಪಂದನೆಗಳೇ. ಬದುಕಿನ ಶಾಂತಿಯನ್ನೇ ಕದಡಿಬಿಡುವ ಭಾವಗಳಿವು. ಆದರೆ ಕೆಲವರಿರುತ್ತಾರೆ ಮಗು, ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಅಂಜದೆ ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಂತು ಗೆಲ್ಲುವವರು. ಅವರು ಮಾತ್ರ ಕುದ್ದು ತಯಾರಾದ ರುಚಿಕರ ಕಾಫಿಯಂತಾಗುತ್ತಾರೆ. ಜೀವನದ ರಹಸ್ಯವೇ ಇಷ್ಟು ಮಗಳೇ. ಇದು ಅರ್ಥವಾದರೆ ಬದುಕು ಸರಳ. ಈಗ ನೀನು ಹೇಳು, ಹೋರಾಟದ ಈ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನೀನು ಆಲೂಗಡ್ಡೆ ಆಗ್ತಿàಯೋ, ಮೊಟ್ಟೆ ಆಗ್ತಿàಯೋ ಅಥವಾ ಕಾಫಿಯಾಗಲು ಇಷ್ಟಪಡ್ತೀಯೋ? ನೀನು ಏನಾಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿರುವೆ’?.. ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತ ಮಾತು ಮುಗಿಸಿದ ಅಪ್ಪ.
ಮಗಳಿಗಾಗ ಜ್ಞಾನೋದಯದ ಕಾಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡಳು ಅವಳು.
ಅನುವಾದ: ಗುರುರಾಜ ಕೋಡ್ಕಣಿ