ಓ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹವೇ !

ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಈ ನನ್ನ ಮನ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ “ಖುಷಿ’ಯೆಂಬ ಹಿಮದ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ, ಮತ್ತೂಮ್ಮೆ “ನೋವು’ಎಂಬ ಸುಡುಬಿಸಿಲಿನ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ. ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜೋಡಿ ಹಕ್ಕಿಗಳು, ಜೋಡಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು, ಜೋಡಿ ಚಿಟ್ಟೆಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು ಒಂಟಿಯಾಗಿದ್ದ ಈ ಮನಸ್ಸನ್ನೂ ಅಲ್ಲೋಲ ಕಲ್ಲೋಲವಾಗಿಸಿತ್ತು. ಖುಷಿ-ನೋವನ್ನು ಹಂಚಲು ಯಾರಿಲ್ಲವೆಂದು ಜೀವನವೆಂಬ ವಿಶಾಲವಾದ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದ್ದೇ ಹುಡುಕಿದ್ದು, ಅದೆಷ್ಟೋ ಮಂದಿ ಸಿಕ್ಕರೂ ಯಾರೂ ಮನಕ್ಕೆ ಹಿಡಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕಾರಣ, ಮೊಗ್ಗಾಗಿದ್ದ ಈ ಮನದ ಒಳಗಿನ ಖುಷಿಯನ್ನು, ನೋವನ್ನು, ಭಾವನೆಯನ್ನು ಯಾರೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಗುವಿನ ಹಿಂದಿರುವ ನನ್ನ ಮನದ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಯಾರೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ.

ಆಗ ಅನಿಸಿತ್ತು ಮನಕ್ಕೆ- ಈ ಜೀವನವೆಂಬ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಈ ಮನವನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ, ಈ ಮನಕ್ಕೆ ಜೊತೆಯೇ ಇಲ್ಲ . ಈ ಸಮುದ್ರದ ನೀರು ಬರಿ ಉಪ್ಪೇ ಉಪ್ಪು ಎನ್ನುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು ಮುದ್ದಾದ ಮಣಿ, ಕಣ್ಣು ಕೋರೈಸುವ ಮಣಿ ಅದುವೇ ನನ್ನ ಮುತ್ತು- ಫ್ರೆಂಡ್‌. ಮೊಗ್ಗಾಗಿದ್ದ  ಈ ಮನವನ್ನ  ಅರಳಿಸಿದ ಮುತ್ತದು. ಭಾವನೇನ ಹೊರಗೆಡಹಿದ ಈ ನನ್ನ ಮುತ್ತು, ನನ್ನ ಮನದ ಪ್ರತಿ ನೋವು-ನಲಿವಿಗೂ ಜೊತೆಯಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸೆಳೆಯುವ ಗುಣ, ಸದಾ ಮಾತಿನಿಂದ ಹೊಳೆಯತ್ತಿರುವ ಈ ಫ್ರೆಂಡ್‌ ಎಂಬ ಮುತ್ತನ್ನು ಯಾರು ತಾನೆ ಇಷ್ಟಪಡಲ್ಲ? ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸೆಳೆಯುವ ಗುಣವುಳ್ಳ ನನ್ನ ಈ ಮುತ್ತು ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆಂಡ್‌ ಅನ್ನೋದೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಹೆಮ್ಮೆ ನನಗೆ.

ದೇವರೇ, ನನ್ನ ಈ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ಮಾಡಬೇಡ. ಒಂದು ವೇಳೆ ದೂರವಾದರೆ ಮತ್ತೆ ಈ ಜೀವನವೆಂಬ ವಿಶಾಲವಾದ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನಿಂದ ಹುಡುಕಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ನಾನು ಒಂಟಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ.

ನವ್ಯಾ ತೃತೀಯ ಬಿ. ಕಾಂ.  ಪ್ರಥಮದರ್ಜೆ ಕಾಲೇಜು, ಹಿರಿಯಡಕ