ಖಾಸಗಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಸೂದೆಯನ್ನು ಮಂಡಿಸುವ ವಿಚಾರವಾಗಿ ವೈದ್ಯರು ಮತ್ತು ಸರಕಾರ ತಳೆದಿರುವ ಹಠಮಾರಿ ಧೋರಣೆಯಿಂದಾಗಿ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಸಂಕಷ್ಟಕ್ಕೀಡಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಿಗೆ ಮಾರಕಪ್ರಾಯವಾಗಿರುವ ಹಲವು ಅಂಶಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಈ ಮಸೂದೆ ವಿಧಾನಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ಮಂಡನೆಯಾಗಬಾರದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿ ರುವ ವೈದ್ಯರು ಸೋಮವಾರದಿಂದೀಚೆಗೆ ಮುಷ್ಕರ ಹೂಡಿರು ವುದರಿಂದ ಸಮರ್ಪಕ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಸಿಗದೆ 10ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿ ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಮಸೂದೆ ಈಗಿರುವ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬರ ಬಾರದು ಎನ್ನುವುದು ವೈದ್ಯರ ನಿಲುವು. ಮಸೂದೆಯನ್ನು ಮಂಡಿಸಿಯೇ ತೀರುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಸರಕಾರದ, ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸಚಿವ ರಮೇಶ್‌ ಕುಮಾರ್‌ ಅವರ ಹಠ. ಹೀಗೆ ಎರಡೂ ಕಡೆಯವರು ಇದನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆ ಉಲ್ಬಣಿಸಿದೆ. ಕಾನೂನು ರೂಪಿಸುವಾಗ ಅದಕ್ಕಿರುವ ಎಲ್ಲ ಆಯಾಮಗಳನ್ನು ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸದಿದ್ದರೆ ಏನಾಗಬೇಕಿತ್ತೋ ಅದು ಈಗ ಖಾಸಗಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಸೂದೆ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತಿದೆ. ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಈ ಮಸೂದೆಯನ್ನು ರಚಿಸುವಾಗ ಸರಕಾರ ಯಾವುದೇ ವೈದ್ಯರಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳ ಮಾಲಕರದ್ದಾಗಲಿ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಮಸೂದೆಯ
ಉದ್ದೇಶ ಒಳ್ಳೆಯದಿದ್ದರೂ ಅದರ ಇನ್ನೊಂದು ಮಗ್ಗುಲನ್ನು ಕೂಡ ಪರಿಶೀಲಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಮಾಡದೆ ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದೇ ಸರಿ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಹಠ ಹಿಡಿದಿರುವುದು ಸರ್ವಥಾ ಸರಿಯಲ್ಲ. 2007ರಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಖಾಸಗಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಸೂದೆಗೆ ಹಲವು ಹೊಸ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ರಚಿಸಿದ ಹೊಸ ಮಸೂದೆಯಿದು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು ಪರಾಮರ್ಶಿಸಲು ನೇಮಿಸಿದ ನ್ಯಾ| ವಿಕ್ರಮ್‌ಜಿತ್‌ ಸೇನ್‌ ಅವರ ವರದಿಗೂ ವೈದ್ಯರು ಆಕ್ಷೇಪ ಎತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅನಂತರ ಸರಕಾರ ರಚಿಸಿದ ಸಮಿತಿಯೊಂದು ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಕಠಿಣ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ವೈದ್ಯರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡುವುದೇ ಪ್ರಧಾನ ಉದ್ದೇಶ ಎಂಬಂತೆ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿರುವುದು ವೈದ್ಯರ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯವರು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟವರು ಇರುವಂತೆ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಸರಕಾರ ಎಲ್ಲ ವೈದ್ಯರೂ ಕೆಟ್ಟವರು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಮಸೂದೆ ರಚಿಸಿದಂತಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು ದುಬಾರಿ ಶುಲ್ಕ ವಸೂಲು ಮಾಡುತ್ತವೆ, ಎಲ್ಲ ವೈದ್ಯರು ರೋಗಿಗಳ ಜತೆಗೆ ಅನುಚಿತವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ, ಎಲ್ಲ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು ಹಣ ಸುಲಿಯುವ ಕೇಂದ್ರಗಳು, ಎಲ್ಲ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳ ಉದ್ದೇಶ ಜನರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡುವುದು ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವತ್ರೀಕರಿಸಿದಂತಿರುವುದು ಸಮಸ್ಯೆಯ ಮೂಲ. ಹಾಗೆಂದು ಜನರ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುವುದಾದರೆ ಮಸೂದೆಯಲ್ಲಿ ಹಲವು ಅನುಕೂಲಕರ ಅಂಶಗಳು ಇರುವುದೂ ನಿಜ.
ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀಡುವ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳಿಗೆ ಶುಲ್ಕ ನಿಗದಿ ಮಾಡುವುದು, ವೈದ್ಯರು ರೋಗಿಗಳ ಜತೆಗೆ ಹೀಗೆಯೇ ಮಾತನಾಡಬೇಕೆಂದು ಕಟ್ಟಳೆಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವುದೆಲ್ಲ ಅವಾಸ್ತವಿಕ ಅಂಶಗಳು. ವೈದ್ಯ ಮತ್ತು ರೋಗಿಯ ನಡುವಿನ ನಂಬಿಕೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು. ಆದರೆ ಮಸೂದೆಯಲ್ಲಿ ಈ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಕೊಡಲಿಯೇಟು ನೀಡುವಂತಹ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಾದರೆ ವೈದ್ಯರನ್ನು ಹಿಡಿದು ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕುವುದು ಮತ್ತು ದಂಡ ವಿಧಿಸುವುದು, ವೈದ್ಯರ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ನೀಡಲು ಸ್ಥಳೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲೇ ಪ್ರಾಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದರೆ ಪರಿಣಾಮ ಏನಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಕೂಡ ಸಾಕಷ್ಟು ಚಿಂತನಮಂಥನ ನಡೆಯಬೇಕಿತ್ತು. ಯಾವ ವೈದ್ಯನೂ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ತಪ್ಪೆಸಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ಎಸಗಿದರೂ ಅದು ಅವನು ವೃತ್ತಿ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ದ್ರೋಹವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಮಾದವಶಾತ್‌ ಆದ ತಪ್ಪಿಗೆ ವೈದ್ಯನನ್ನು ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಿದರೆ ಅಥವಾ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ದಂಡ ವಸೂಲು ಮಾಡಿದರೆ ಯಾರೂ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೃತ್ತಿ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಮುಂದಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಿಲ್ಲದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಬರೀ ಹೊರರೋಗಿಗಳ ವಿಭಾಗವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದ್ದರಿಂದಲೇ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ಹಾಹಾಕಾರ ಎದ್ದಿರುವಾಗ ಇನ್ನು ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಉಂಟಾಗುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಊಹಿಸಬಹುದು. ಹಾಗೆಂದು ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಿಗೆ ಲಗಾಮು ಹಾಕುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹೀಗೆ ನಿಯಮ ರಚಿಸುವಾಗ ರೋಗಿಗಳು ಮತ್ತು ವೈದ್ಯರು ಹೀಗೆ ಇಬ್ಬರ ಹಿತರಕ್ಷಣೆಯನ್ನೂ ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯನ್ನು ನಷ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಯಾರೂ ತಯಾರಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದು ರೋಗಿಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸುಲಿಯುವುದು ಕೂಡ ಸರಿಯಲ್ಲ. ಇದೊಂದು ಸಂಕೀರ್ಣ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ವಿವೇಚನೆಯಿಂದ ಬಗೆಹರಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬೇಕಾದರೆ ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯರು ತಮ್ಮ ನಿಲುವುಗಳನ್ನು ಸಡಿಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
