Advertisement
ಜೈಲು ಕಂಬಿಯ ಮೈಯಿಂದ “ಠಣ್‌ ಠಣ್‌’ ಎಂಬ ಸ್ವರ ಎದ್ದಿತ್ತು. ಲಾಹೋರ್‌ ಸೆಂಟ್ರಲ್‌ ಜೈಲಿನ ನೆಲ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಗ್ಗತ್ತಲ ಕೋಣೆಯ ಘೋರ ಮೌನ ಸೀಳಲು ಆ ಸದ್ದು ಬೇಕಾದಷ್ಟು. ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಶವದಂತೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಸರಬ್ಜಿತ್‌ ಸಿಂಗ್‌ಗೆ ಮಾತ್ರ ಆ ಸದ್ದು ಕೇಳದೇ ಹೋಗಿತ್ತು. “ಈ ನರಪೇತಲ, ಸತ್ತೇ ಹೋದನಾ?’ ಎಂಬ ಅನುಮಾನದಲ್ಲೇ ಪಾಕ್‌ನ ಜೈಲರ್‌, ಲಾಠಿಯಿಂದ ಜೋರಾಗಿ ತಿವಿದ. ಅಮ್ಮಾ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕೋಳ ತೊಟ್ಟ ಕೈಗಳನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸಿದ್ದ ಸರಬ್ಜಿತ್‌. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಜೀವ ಇತ್ತು. “ಊಠೊ ಊಠೊ… ತುಮ್ಹಾರೆ ಬೆಹನ್‌ ತುಮೆ ದೇಖೆ ಆ ರಹಿ ಹೈ’ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅವನು ಹೊರಟ.
ಸರಬ್ಜಿತ್‌ ಜೀವ ಪಾಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ, ವರುಷಗಳೇ ಆಗಿವೆ. ಮೊನ್ನೆ ಅದೇ ಲಾಹೋರ್‌ ಜೈಲಿನ ಆಚೆಗಿನ ಕಸ್ಟಡಿಯಲ್ಲಿ ವಿಂಗ್‌ ಕಮಾಂಡರ್‌ ಅಭಿನಂದನ್‌ ವರ್ತಮಾನ್‌, ವಿಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಮುಖ ತೋರಿಸಿದ್ದರು. ಸಾಕಷ್ಟು ಹೊಡೆತ ತಿಂದಿದ್ದನ್ನು ಬಾತುಕೊಂಡಿದ್ದ ಅವರ ಕಂಗಳೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೂ, “ನನಗೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲ, ಚಿಂತಿಸಬೇಡಿ… ನೀವೆಲ್ಲ ಧೈರ್ಯವಾಗಿರಿ’ ಎನ್ನುವ ಗಟ್ಟಿ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಅವರ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಚಹಾದ ಬಟ್ಟಲು ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು. “ಹೇಗಿದೆ ಚಹಾ?’ ಎಂದು ಪಾಕ್‌ ಅಧಿಕಾರಿ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, “ಫ‌ಂಟಾಸ್ಟಿಕ್‌ ಆಗಿದೆ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಇನ್ನೊಂದು ಸಿಪ್‌ ಹೀರಿ, “ಅಬ್ಟಾ, ಅಭಿ ಆರಾಮಾಗಿದ್ದಾರಲ್ಲ’ ಎನ್ನುವ ಫೀಲ್‌ ಅನ್ನು ನಮಗೆ ದಾಟಿಸಿದ್ದರು.
Related Articles
Advertisement
ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಚಹಾದ್ದು ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಸಂಧಾನ. ಯುದೊœàನ್ಮಾದವನ್ನೂ ತಣ್ಣಗೆ ಮಾಡುವ ಪೇಯ. ಒಮ್ಮೆ ಚಹಾಗುರುವೊಬ್ಬ ಚಹಾಕೂಟ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಸೈನಿಕನನ್ನು ತನಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ಸೈನಿಕ ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದು, ಇದನ್ನು ಖಡ್ಗದಿಂದಲೇ ಬಗೆಹರಿಸೋಣ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಸವಾಲು ಎಸೆಯುತ್ತಾನೆ. ಚಹಾಗುರುವಿಗೆ ಚಹಾ ಮಾಡುವುದಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು; ಖಡ್ಗದ ಬುಡ, ತಲೆ ಕಂಡವನೇ ಇಲ್ಲ. ಆತ ಸೀದಾ ಝೆನ್‌ ಗುರುವಿನ ಬಳಿ ಹೋದ. ಚಹಾ ಮಾಡುವಾಗಿನ ಇವನ ಶ್ರದ್ಧೆ, ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅವಲೋಕಿಸಿದ್ದ ಝೆನ್‌ ಗುರು, “ಒಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡು, ಅವನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಂತಾಗ, ನೀನು ಖಡ್ಗವನ್ನು ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲು. ಚಹಾ ಮಾಡುವಾಗಿನ ಏಕಾಗ್ರತೆಯೇ ಇರಲಿ’ ಎಂದ. ಸರಿ, ಸೈನಿಕ ದುರುಗುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಕಾಳಗಕ್ಕೆ ನಿಂತ; ಚಹಾಗುರು, ಖಡ್ಗ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದು, ಅವನನ್ನೇ ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತ. ಆ ಕಂಗಳ ಮಾನವೀಯ ಭಾಷೆ ಕಂಡು, ಸೈನಿಕ ಕಾದಾಡುವುದನ್ನೇ ಕೈಬಿಟ್ಟ!
ಚಹಾಪ್ರಿಯರ ಕಂಗಳು ಯಾರನ್ನೂ ಸುಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಮಾತುಂಟು. ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಒಬ್ಬ ರಾಜನ ಕಿವಿಗೆ ಒಂದು ದೂರು ಬಿತ್ತು. “ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಚಹಾ ಮಾರುವವರು. ಈ ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಆ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಓಡಾಡುತ್ತಾ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ಅವರಿಗೆ ದಾಟಿಸುತ್ತಾರೇನೋ ಎಂಬ ಅನುಮಾನ ಹುಟ್ಟಿದೆ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಇಬ್ಬರು ಚಹಾ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳತ್ತ ಮಂತ್ರಿ, ಬೆರಳು ಮಾಡಿದ. ತನ್ನ ಸುರಕ್ಷಿತ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಇದ್ಯಾವ ಕಂಟಕ ಬಂತೆಂದು ರಾಜ ಸಿಟ್ಟಾಗಿ, ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಬೇರೊಂದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಓಡಿಸಿದ. ಮತ್ತೂಬ್ಬನಿಗೆ ಒಂದು ಕಪ್‌ ಚಹಾ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಹೇಳಿದ. ಅದನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಲೇ ಅವನಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಸರ್ರನೆ ಇಳಿಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ರಾಜನಿಗೆ ಸತ್ಯ ತಿಳಿದು, “ನನ್ನ ದೇಶದ ಮೇಲೆರಗುತ್ತಿದ್ದ ಶತ್ರುಗಳಿಗೆ ಇದೇ ರೀತಿ ಚಹಾ ಕುಡಿಸಿಯೇ ನೀವು ಅವರ ಆಕ್ರೋಶ ತಣ್ಣಗೆ ಮಾಡಿ, ವಾಪಸು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಅವರನ್ನು ನಂಬಿ, ಸೈನ್ಯದ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನೇ ಇಳಿಸಿಬಿಟ್ಟ.
ಈ ಚಹಾದ ತತ್ವಗಳೆಲ್ಲ ಇಂದಿನ ಗಡಿ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಉತ್ತರವೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಬಂದೂಕು, ಬಾಂಬುಗಳಾಚೆ ಚಹಾ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು, ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಒಡಮೂಡಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಶಾಂತಿಯ ಮಾತು ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಚಹಾದ ಹಾಜರಿ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನದ ಮೇಲಿನ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯನ್ನೇ ಕಣ್ಮುಂದೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳಿ. ಅಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕನ್ನರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕವರ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಅನುಮಾನ. ಪಾಪ ಮನುಷ್ಯನಾರು? ತಾಲಿಬಾನಿ ಯಾರು? ಎನ್ನುವುದೇ ಒಗಟಾಯಿತು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿನ ಮುಗ್ಧರು, ಚಹಾವನ್ನು ಸೈನಿಕರ ಕೈಗಿಟ್ಟು, ಸ್ನೇಹ ಸಂಪಾದಿಸುವ ಉಪಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಬಂದೂಕು ಹಿಡಿದ ಒಬ್ಬ ಸೈನಿಕನಿಗೆ, ಅಜ್ಜ ಚಹಾದ ಗ್ಲಾಸ್‌ ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಫೋಟೋವಂತೂ, ಎಲ್ಲರ ಮನ ಕರಗಿಸಿತು.
ಸೈನಿಕರ ಪಾಲಿಗೆ ಚಹಾ ಸಂಧಾನಕಾರ, ನೆಮ್ಮದಿ ನೀಡುವ ಗೆಳೆಯನಲ್ಲದೇ, ಜೋಶ್‌ ತುಂಬುವ ಜೀವಾತ್ಮವೂ ಹೌದು. ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ವೇಳೆ ನಿರಾಸೆಯನ್ನಪ್ಪಿದ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್‌ ವಿತರಿಸಿ, ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿದ್ದು ಕೂಡ ಇದೇ ಚಹಾವೇ. ಎಲ್ಲೋ ಕಾಶ್ಮೀರದ ತುದಿಯ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ನಿಂತ ಸೈನಿಕನಿಗೆ ಜೊತೆಯಾಗುವುದು ಕೂಡ ಅದೇ ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಚಹಾವೇ. ಶತ್ರುವಿನ ಕೋಟೆಯೊಳಗೆ ಸೆರೆಯಾದವನಿಗೆ, ಅವನಿಗೆ “ನೀ ಬದುಕ್ತೀ ಕಣೋ’ ಎಂದು ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಕೊಡುವುದು ಕೂಡ ಇದೇ ಚಹಾವೇ.
ದೇಶ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಎಲ್ಲರೂ “ಆ ಚಹಾ’ ಕುಡೀತಾರೆ!ಭಾರತ- ಟಿಬೆಟ್‌… ಗಡಿಯಲ್ಲೊಂದು ದೇಶದ ಕೊನೆಯ ಚಹಾದ ಅಂಗಡಿ ಇದೆ. ಐಎಎಸ್‌ ಪಾಸ್‌ ಆಗಿ, ಮುಸ್ಸೂರಿಯಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆಯುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಈ ಚಹಾದ ಪರಿಚಯ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ, ಸೈನಿಕರಿಗೆ, ಭಾವಿ ದೇಶ ಸೇವಕರಿಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಆಗುವುದು ತುಳಸಿ ಚಹಾ. ಇಲ್ಲಿ ಚಹಾ ಕುಡಿಯುವ ಜೋಶೇ ಬೇರೆ. ನೀವು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಚಹಾ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಅಂದ್ರೆ ಕೇವಲ ಅಪರಿಚಿತ; ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೆ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಅಂದ್ರೆ, ಅತಿಥಿ ಅಂತ. ಮೂರನೇ ಬಾರಿಗೆ ಚಹಾ ಕುಡಿಯಲು ಬಂದಿದ್ದೀರಿ ಅಂದ್ರೆ, ನೀವು ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯ.
– ಹಾಜಿ ಅಲಿ, ಸೂಫಿ ಸಂತ – ಕೀರ್ತಿ ಕೋಲ್ಗಾರ್‌