ನಾನು ನೋಡಿದ ಮೊದಲ ವೀರ…

ಅಪ್ಪಾ… ಮುಖಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದುಕೊಂಡರೆ ಸಾಕು, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನಗೇ ಅವನ ಗುರುತು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಡಿಗೆ ಹಚ್ಚಿದಂತೆ, ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ, ಕಿರೀಟ- ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿದ ಮೇಲಂತೂ, ಅವನ್ಯಾವ ಲೋಕದ ದೊರೆಯೆಂದು ಪಿಳಿಪಿಳಿ ಕಣ್ಣುಬಿಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ಈ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪನೇ ಆಗಿದ್ದವ, ಮರುಕ್ಷಣ ಪುರಾಣದ ವೀರಪಾತ್ರಧಾರಿ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತಾನಲ್ಲಾ… ಆ ರೂಪಾಂತರದ ಜಾದೂವಿಗೆ ಏನೆಂದು ಹೆಸರಿಡಲಿ? ಇಲ್ಲಿ ಬಾ, ಕಿವಿಯಲ್ಲೇ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳ್ತೇನೆ… “ಬೇಗ ಪಾತ್ರ ಮುಗಿಸಿ, ವೇಷ ಕಳಚಿ ಬಾರಪ್ಪಾ…’

* ಗುರುಗಣೇಶ್‌ ಭಟ್‌ ಡಬ್ಗುಳಿ