Advertisement
ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹಳೇ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಇತ್ತು. ರೀಲ್ ಹಾಕಿ ಪ್ರತಿ ಸಾರಿ ಪಟಕ್ ಅನಿಸಿದಾಗಲೂ ಮತ್ತೆ ರೀಲನ್ನು ಒಂಚೂರು ಮುಂದೆ ತಳ್ಳಿ ಆಮೇಲೆ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯಬೇಕಿತ್ತು. ಪ್ರವಾಸ ಹೊರಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಪ್ಪ “ಲೇ ಅದಕ್ಕೊಂದು ರೀಲು ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಬಾ. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸಿಗಲ್ಲ’ ಅಂತ ಅಂತಿದ್ರು. ಫ್ಯೂಜಿ, ಕೊಡ್ಯಾಕ್ ಕಂಪನಿಯ ರೀಲುಗಳನ್ನು ತಂದು, ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಕ್ಯಾಮೆರಾಕ್ಕೆ ತೂರಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಫೋಟೊ ತೆಗೆದ ಮೇಲೆ ಅದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮುಖಗಳು ಹೇಗೆ ಬಿದ್ದಿವೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಪೂರ್ತಿ ರೀಲು ಖಾಲಿಯಾಗಿ, ಸ್ಟುಡಿಯೋದ ಕೆಮಿಕಲ್ನಲ್ಲಿ ರೀಲನ್ನು ಅದ್ದಿ ತಗೆದಾಗಲೇ ನಮ್ಮ ಮುಖಗಳು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಫೋಟೊವನ್ನು ಬೇರೊಬ್ಬರ ಬಳಿ ತೆಗೆಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಂತ ಹೋದರೆ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಆಪರೇಟ್ ಮಾಡುವವರಿಲ್ಲದೆ ಬರೀ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯುವುದಕ್ಕಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತನಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಇದು ಅಂದಿನ ಕಾಲದ ಹವ್ಯಾಸಿ ಫೋಟೊಗ್ರಾಫರ್ಗಳ ಹಣೆಬರಹ. ಈಗ ನೋಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಅವಧಿಯಲ್ಲೇ ಎಷ್ಟೊಂದು ಬದಲಾವಣೆ! ಸೆಲ್ಫಿ- ಈ ಒಂದು ಪದ ಇಡೀ ಪೋಟೋಗ್ರಫಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ.
Related Articles
Advertisement
ಬದಲಾವಣೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇ. ಆದರೆ, ಎಲ್ಲಾ ಬದಲಾವಣೆಗಳೂ ಒಳ್ಳೆಯವೆಂದು ಹೇಳುವುದು ಹೇಗೆ? ಸೆಲ್ಫಿಯನ್ನು ಸರಳಗೊಳಿಸಲು ಸೆಲ್ಫಿ ಸ್ಟಿಕ್ ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುವುದೇನೋ ನಿಜ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಓಡಾಡುವುದು ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲ. ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ಅದರಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಬೇಡ. ಅದರ ಗೀಳಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಅಪಾಯ ಖಂಡಿತಾ.
ಸೆಲ್ಫಿ ತಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಾಗ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಲ್ಫಿ ಸ್ಟಿಕ್ ಮೇಲೆ, ಮೊಬೈಲ್ ಪರದೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಯಾವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವುದರ ಪರಿವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಗೆಯಲು ಹೋಗಿ ಅಪಾಯ ತಂದುಕೊಂಡವರ ಸುದ್ದಿಗಳು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಜರಿ ಹಾಕುತ್ತಲೇ ಇವೆ.
ಯಾವುದೇ ತಂತ್ರಜ್ಞಾnನವಾಗಲಿ, ಆವಿಷ್ಕಾರವಾಗಲಿ ನಾವು ಹೇಳಿದಂತೆ ಅದು ಕೇಳಬೇಕೇ ಹೊರತು ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವಂತಾಗಬಾರದು. ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿ ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು. ಸೆಲ್ಫಿ ಕ್ರಮೇಣ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮಾನಸಿಕ ರೋಗಕ್ಕೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಸೆಲ್ಪಿ ಸ್ಟಿಕ್ ಹಿಡಿದು ಹಿಡಿದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ನಂತರ ಅದಿಲ್ಲದೇ ನಿಮಗೆ ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡಂತಾಗಿ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಕಾಡಬಹುದು.
ಮನುಷ್ಯ ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲೇ ಒಂಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಇಂಬು ಕೊಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸೆಲ್ಫಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಅದನ್ನು ಮಿತವಾಗಿ ಬಳಸಿ ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಸೆ¾„ಲ್ ಪ್ಲೀಸ್ ಅನ್ನಿಸಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಗ್ರೂಪ್ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಇರುವ ಖುಷಿ ಸಾವಿರ ಸೆಲ್ಫಿಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ, ಏನಂತೀರಿ!?
– ಸದಾಶಿವ್ ಸೊರಟೂರು