Advertisement
ಒಬ್ಬ ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತ ಒಮ್ಮೆ ತನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಒಡವೆ, ವಜ್ರ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಚೀಲಕ್ಕೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಕುದುರೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಅರಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಟ. ಎದುರು ಸಿಕ್ಕವರೆನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳತೊಡಗಿದ. ಅವನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕವರೆಲ್ಲ ಊರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅರಣ್ಯವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಸಂತನಿದ್ದಾನೆ, ಅವನು ನಿಮಗೆ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡಬಹುದು’ ಎಂದರು. ಅದರಂತೆ ಆತ ಅರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದ. ಬಹಳಷ್ಟು ಸುಸ್ತಾಯಿತು. ಆದರೂ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಉತ್ಸಾಹವಿತ್ತು. ಮತ್ತಷ್ಟು ದೂರ ನಡೆದ ಮೇಲೆ ಕೊನೆಗೂ ಒಂದು ಗುಹೆ ಎದುರಾಯಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಸಂತ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ.
Related Articles
Advertisement
ಶ್ರೀಮಂತ ಮೊದಲು ಮಾಡಿದ್ದು ಏನು ಗೊತ್ತೇ? ತತ್ಕ್ಷಣವೇ ಆ ಗಂಟನ್ನು ಗಬಕ್ಕನೆ ಬಾಚಿಕೊಂಡ. ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ಗಂಟು ಸಿಕ್ಕೀತಲ್ಲ ಎಂದು ಮಹದಾನಂದ ಪಟ್ಟ. ಇದನ್ನು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೇ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂತ ಮೆಲ್ಲಗಿನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ, ನಿನ್ನ ಗಂಟು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಖುಷಿ ಯಾಯಿತೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಹೌದೌದು, ನನ್ನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಖುಷಿ ಆಗಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಶ್ರೀಮಂತ.
ಅದಕ್ಕೆ ಸಂತನು, “ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ಏನಿದೆಯೋ ಅದರಲ್ಲೇ ಖುಷಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ, ಬೇರೆಯದರಲ್ಲೇ ಹುಡುಕು ತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಸಮಸ್ಯೆ’ ಎಂದ. ಆಗ ಶ್ರೀಮಂತ ನಿಗೆ ವಾಸ್ತವದ ಅರಿವಾಯಿತು. ಸಂತನಿಗೆ ಶಿರಬಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ವಾಪಸಾದ. ನಾವೂ ಹಾಗೆಯೇ ತಾನೇ. ನಮ್ಮೊಳಗಿರುವ ಸಂತೋಷದ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸಕ್ಕರೆ ಕಣಗಳನ್ನು ಸಣ್ಣದೆಂದು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ, ದೊಡ್ಡ ಸಂತೋಷ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಡುತ್ತೇವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವೇ ಇರದು.
(ಸೂಫಿಸಾರ ಸಂಗ್ರಹ)