ಜಾಲಹಳ್ಳಿಯ ಕುರ್ಕನ ಜಾಡು ಹಿಡಿದು…

ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ…..
ಕೆ.ಪಿ. ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ‘ಜಾಲಹಳ್ಳಿಯ ಕುರ್ಕ’ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ . ಆಗ ನಾನು 8ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಹೊರಗೆ ಗಾಢವಾದ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮುಚ್ಚಿದ ಕಿಟಕಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ, ಹನಿಗಳು ತಲೆಯೊಳಗೆ ಹರಿಯುವ ಪದಗಳಿಗೆ ಸಿಂಕ್ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮಳೆಹನಿಗಳ ಸದ್ದು ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಹಿತವಾದ ಸಂಗೀತವಾಗಿತ್ತು!. ಆ ಸುಮಧುರ ಸಂಗೀತದ ಹನಿಗಳಲ್ಲಿ ಪದಗಳು ನೇರವಾಗಿ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಹರಿಯುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾತ್ರಿಯೇ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಮುಗಿಸಿದೆ.

ಭಯಾನಕ ಮೌನದೊಂದಿಗೆ ಮಳೆ ನಿಂತಿತು. ಮೌನದ ಸದ್ದು ಹೊರಗಿದ್ದ ಸದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಮುರಿಯುವಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿತ್ತು. ಈ ನಡುವೆ ಸುತ್ತಲಿದ್ದ ಮೌನಕ್ಕೆ ಯಾವುದೋ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಮನೆಯನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತವೆ ಎನಿಸತೊಡಗಿತು. ನೆರಳಿನ ಆಕೃತಿಗಳು ಹಿಂದೆ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟುವ ಹೆಜ್ಜೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮನೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಏನೋ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವು ಶಬ್ದ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತು. ಕಿಟಕಿಯು ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಆ ಆಕೃತಿಯಿಂದ ಮುರಿಯುವಂತೆ ಗೋಚರಿಸಿತು. ಕಿಟಕಿಯ ಸರಳುಗಳು ಮೊಳೆತಿರುವ ದೈತ್ಯನಿಂದ ಗೀಚಲ್ಪಟ್ಟಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಓಡುತ್ತಿರುವ ರಾಕ್ಷಸನ ಭಾರಕ್ಕೆ ಛಾವಣಿಯು ಅಲುಗಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು.

ನನ್ನ ಕೈಗಳು ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ತಣ್ಣನೆಯ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲೂ ನಾನು ಬೆವರುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಾನು ಲಾಕ್ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ದೈತ್ಯನನ್ನು ಒಳಗೆ ಹೋಗದಂತೆ ತಡೆಯಲು ನಾನು ಕೋಣೆಯಿಂದ ಮುಖ್ಯ ಬಾಗಿಲಿನ ಕಡೆಗೆ ಓಡಿದೆ. ನೆಲವೂ ಜಾರುತಿತ್ತು ಮತ್ತು ನಾನು ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದೆ. ಜಾರು ಮಹಡಿಯಿಂದ ಬಂದ ಆ ದೈತ್ಯ ನನ್ನನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ತಿನ್ನುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ತೋರಿತು.

ಭಯದಿಂದ ಕಂಪಿಸುತ್ತಲೇ ನಾನು ಕಂಬಳಿ ಎಳೆದು ರಾತ್ರಿ ಹಾದು ಹೋಗುವವರೆಗೂ ಮಲಗಲು ನನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದೆ! ಆದರೆ ಅಲ್ಲೂ ಕೋಣೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗೋಡೆಯು ದೈತ್ಯಾಕಾರದಿಂದ ಗೀಚಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ…

ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯುತು. ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಜ್ವರದಿಂದ ನನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಹೇಗೋ ಆ ಕರಾಳ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿದೆ. ಎದ್ದವನೇ ದೈತ್ಯಾಕಾರದ ಚಿಹ್ನೆ ಮತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತು ನೋಡಿದೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ದೈತ್ಯಾಕಾರ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ರಕ್ಕಸಕ್ಕಾಗಿ ಛಾವಣಿಯ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ನೋಡಿದೆ… ಇಲ್ಲ ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹುಡುಕಾಡಿದರೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲ!! ಎಲ್ಲಾ‌ ನನ್ನ ಭ್ರಮೆ!! ಅಥವಾ ಅಷ್ಟು ರಸವತ್ತಾಗಿ ಬರೆದಿರುವ ಲೇಖಕರ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಮಾಯಾ ಲೋಕ.

ಜ್ವರ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ನಾನು ಕುರ್ಕನ ಜಾಡು ಹುಡುಕಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಇನ್ನೂ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವೆ! ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಇರುವೆ…ಕುರ್ಕ ಸಿಗುವವರೆಗೂ…

– ವಿನಯಕುಮಾರ್ ಪಾಟೀಲ, ಎಸ್.ಡಿ.ಎಂ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಕೇಂದ್ರ