ಪ್ರಥಮ ಆಶಾಕಿರಣ

ಊಟಕ್ಕೆ ಕಾಸಿಲ್ಲವೆಂದು ಎಂಟಾಣೆ ಕಡಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ!
1993 ಇರಬೇಕು. ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿ ಬಳಿಕ ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಬಹಳ ಕಷ್ಟಕರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನನ್ನೆದುರಿಗಿತ್ತು. ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಹಾಜರಾತಿ ಸರಿದೂಗಿಸಿಕೊಂಡು, ಮಿಗುವ ದಿನಗಳು ಮತ್ತು ಶನಿವಾರ- ಭಾನುವಾರಗಳನ್ನೂ ದುಡಿಮೆಗೆಂದೇ ಮೀಸಲಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಹೈಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸೀನಿಯರ್‌ ಆಗಿದ್ದಾತನೊಬ್ಬ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಸುಣ್ಣ ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯೋ ಪೈಂಟಿಂಗ್‌ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಪೈಂಟಿಂಗ್‌ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಉದ್ಯೋಗ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೆ.

ಮೊದಲ ದಿನ, ನನ್ನ ಗಣಿತದ ಮೇಷ್ಟ್ರ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ನೆಲಕ್ಕೆ ಕಾವಿ ಪಾಲಿಶ್‌ ಹಚ್ಚಿ ತೆಂಗಿನ ನಾರಿನಿಂದ ಒತ್ತಿ ತಿಕ್ಕಿ ಹೊಳಪು ಬರಿಸೋ ಕೆಲಸ. ಮತ್ತೆ ಮಣ್ಣು ಹಿಡಿದ ಕಿಟಕಿಯ ಕಂಬಿ ಜಾಲರಿಗಳನ್ನು ಸ್ಯಾಂಡ್‌ ಪೇಪರ್‌ನಿಂದ ಉಜ್ಜಿ ಸ್ವತ್ಛಗೊಳಿಸೋ ಕೆಲಸ. ಇದಕ್ಕೆ ದಿನವಹಿ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ರೂಪಾಯಿ ವೇತನ. ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟಕ್ಕೆ ಕಾಸಿಲ್ಲವೆಂದು ಎಂಟಾಣೆ ಕಡಲೆ ತಿಂದು ನೀರು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದವ ಕ್ರಮೇಣ ಸ್ವಂತ ದುಡಿಮೆ ಕಾಸಲ್ಲಿ ಮೂರು ರೂಪಾಯಿಯ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಷ್ಟು ಶಕ್ತನಾದೆ!

ದಿನೇಶ್‌ ಕುಕ್ಕುಜಡ್ಕ, ವ್ಯಂಗ್ಯ ಚಿತ್ರಕಾರ

ಮೊದಲ ಚೆಕ್‌ ಅನ್ನು ಜೆರಾಕ್ಸ್‌ ಮಾಡಿದ್ದೆ!
ಹೈಸ್ಕೂಲು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಬರವಣಿಗೆ ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಆಸಕ್ತಿ. ಸದಾ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಬರಹಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಲೇಖನಗಳು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಾಗ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹಾರಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲರಿಗೂ ತೋರಿಸುತ್ತಾ, ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನಾನಾಗ ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಅದೊಂದು ದಿನ ನಾನು ಕಳಿಸಿದ ಬರಹಕ್ಕೆ ಪತ್ರಿಕೆಯವರು 300 ರೂ. ಸಂಭಾವನೆಯ ಚೆಕ್‌ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಮೊದಲ ಚೆಕ್‌ ಅದು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಧ್ಯಾಪಕರಿಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸಿದೆ. ಮನೆಗೆ ತಲುಪಿದ ಕೂಡಲೇ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಚೆಕ್‌ ತೋರಿಸುತ್ತಾ, ಬ್ಯಾಂಕ್‌ ವ್ಯವಹಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ಅಮ್ಮ- “ನೀನು ಬ್ಯಾಂಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಚೆಕ್‌ ನೀಡಿದಾಗ, ಚೆಕ್ಕನ್ನು ಅವರು ಇರಿಸಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಖಾತೆಗೆ ಹಣ ಡೆಪಾಸಿಟ್‌ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ’ ಅಂದರು. ನನ್ನ ಮೊದಲ ಚೆಕ್‌ ಅನ್ನು ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗೆ ಕೊಡಬೇಕಲ್ಲ? ಹಾಗಾಗಿ, ಅದರ ನೆನಪಿಗೋಸ್ಕರ ಆ ಚೆಕ್‌ನ ಪ್ರತಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಮರುದಿನ ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಚೆಕ್ಕನ್ನು ಜೆರಾಕ್ಸ್‌ ಮಾಡಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ. ಆ ಪ್ರತಿ ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಇದೆ. ಹಳೆಯ ದಿನಗಳ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಇಂದಿಗೂ ಏನಾದರೂ ಬರೆಯುವಾಗ ಕೂಡ ಆ ಚೆಕ್‌ ಅನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. 

ಪ್ರಜ್ಞಾ ಹೆಬ್ಟಾರ್‌