ಅತಿಯಾಗಿ ಕಾಡಬೇಡಾ ಕಣೋ…

ಜಾತ್ರೆಯ ತೇರು ಶೃಂಗರಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ ನಾನು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ದಾರಿ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು, ಕಾದಿದ್ದು ನಿನಗಾಗಿಯೇ ಗೆಳೆಯ.ಅದೇನೋಪ್ಪಾ… ನಿನ್ನ ಬಿಸಿಉಸಿರ ಶಾಖಕ್ಕೆ ಕರಿಗಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ.

ನನ್ನ ಗಂಡುಬೀರಿತನವು ನಿನ್ನ ಪರಿಚಿತ ಸ್ಪರ್ಶದಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ನೀನಾಗುತ್ತೇನೆ ಗೊತ್ತಾ! ನಂತರ ಆ ಸ್ಪರ್ಶವನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬಯಸುತ್ತದೆ ಈ ಮನಸು. ಈ ಸಾಂಗತ್ಯ ಕನಸಲ್ಲೂ, ನನಸಲ್ಲೂ ಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತದೆ.ಇಂಥ ನನ್ನ ಕನವರಿಕೆ ಮುಗಿಲಿನಷ್ಟು .ಪ್ರೀತಿಯ ಮೋಹವಿದೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ , ಅತಿಯಾದ ಹುಚ್ಚುತನವಿದೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ. ನಾನು ಯಾಕೆ ಬಯಸಿದೆ ನಿನ್ನನ್ನು? ಹೀಗಂತ ಸುಮಾರು ಸಲ ಅನಿಸಿದ್ದಿದೆ. ಆದರೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ದಿನ ಬೆಳಗು ಹರಿಯುವುದು ನಿನ್ನ ಹೆಸರ ಗುನುಗುವಿಕೆಯಿಂದಲೇ. ಅದು ಹೇಗೂ ಬಂದೆ ನೀನು ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ?
ಏ ಕಾಶ್‌ ಕಭಿ ಏಸಾ ಹೋತಾ
ಕೆ ದೋ ದಿಲ್‌ ಹೋತೆ ಸೀನೇ ಮೇಂ….
ಇಕ್‌ ಟೂಟ್‌ ಭಿ ಜಾತಾ ಇಷಕ್‌
ಮೆ ತೋ, ತಕಲೀಫ್ ನ ಹೋತಿ ಜೀನೆ ಮೇಂ…..
ಇದರ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ತೇಲಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ; ಹುಚ್ಚಿಯಂತೆ. ರಾತ್ರಿ ಚಂದ್ರನೊದಿಗೆ ಮಾತಿಗಿಳಿಯುತ್ತೇನೆ. ಅಮವಾಸ್ಯೆ ಬಂದರೆ ಅವನಿಲ್ಲದ ಬೇಸರದಲಿ ಜಗಳ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ; ಕನ್ನಡಿಯೊಂದಿಗೆ.

ನಿನ್ನ ಬಗೆಗಿನ ನನ್ನ ಅತೃಪ್ತಿ ಈ ಜನುಮಕ್ಕೆ ಮುಗಿಯಲಾರದ್ದು. ನೀನು ಹಿಂಗೆಲ್ಲ ಕಾಡಬೇಡಾ ಕಣೋ. ಅತಿಯಾಗಿ ಕಾಡಿಸಬೇಡಾ ಹೀಗಂತ…ಆ ದೇವರಲ್ಲಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳದ ನಾನು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬೇಡಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವೆ.

-ಪ್ರವೀಣಕುಮಾರ ಸುಲಾಖೆ