Advertisement
ಇದು, ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ಸಾಕಿ ಸಲುಹಿದ ತಂದೆಯ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡದೆ, ಕೊನೆ ಬಾರಿ ತಂದೆ ಬಾಯಿಗೆ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರನ್ನೂ ಬಿಡುವುದಕ್ಕೆಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಮಗಳು ತನ್ನ ತಂದೆಯನ್ನು ನೆನೆದು ಸುಮನಹಳ್ಳಿ ಚಿತಾಗಾರದ ಮುಂದೆ ಶುಕ್ರವಾರಗೋಳಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮನಕಲಕುವ ಘಟನೆ.
Related Articles
Advertisement
“ಏನು ಹೇಳ್ಳೋದು ಸರ್. ಎಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಹಣೆಬರಹ. ಕೋವಿಡ್ ಸೋಂಕು ದೃಢವಾದ ಬಳಿಕ ನಗರದ ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಿ ಸಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ, ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಫಲಕಾರಿಯಾಗದೆ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ. ಹಣ ಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದರೆ, ಹೇಗೋ ಹಣ ಕಲೆಹಾಕಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ಕೆಟ್ಟ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ. ಅಯ್ಯೋ ದೇವರೇ, ಯಾರಿಗೂ ಈ ರೀತಿಯ ಸ್ಥಿತಿ ಬರೋದು ಬೇಡ. ಯಾರೂ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕೋವಿಡ್ ರೋಗಿಗಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಡಿ. ಸೂಕ್ತ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡದೆ ಸಾಯಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ.’ ಎಂದು ಕೈಮುಗಿಯುತ್ತಲೇ ಗೋಳಾಡಿದರು.
ನನ್ನ ಜೀವಾನೆ ನನ್ನ ತಂದೆ :
“ನನ್ನ ಜೀವಾನೇ ನನ್ನ ತಂದೆಯಾಗಿದ್ದರು ಸರ್.. ನಮ್ಮಪ್ಪನಿಗೆಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ. ನಾನೆ ಎಲ್ಲಾ. ಮುಂದೆ ನನಗ್ಯಾರು ದಿಕ್ಕು ಎಂದು ದುಃಖಿಸಿದರು. ಹಣ ಇರುವವರಿಗೆ ವೈದ್ಯರು, ಉತ್ತಮ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಬಡವರು ಹೋದರೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದರಂತ ಕೆಟ್ಟ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿನ ಶೌಚಾಲಯ(ಬಾತ್ ರೂಂ)ಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿ ರೋರಿಗೂ ಕೋವಿಡ್ ಬರುತ್ತದೆ.ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿಂದ ತಂದೆಯ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದೆ ಸರ್. ಒಂದು ತೊಟ್ಟು ನೀರು ಬಿಡಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಕಾಲು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರೂ ಐಸಿಯು ಒಳಗೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆಕ್ರಂದಿಸಿದರು.