Udupi: ಗೀತಾರ್ಥ ಚಿಂತನೆ 137: ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದರೆ ದುಃಖ ಬೆಂಕಿಗಾಗಿಯಲ್ಲ!

ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದರೆ ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ, ಬೇರೆಯವರ ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದರೆ ದುಃಖವಾಗದು. ಇಲ್ಲಿ ದುಃಖವಾಗಲು ಬೆಂಕಿ ಕಾರಣವಲ್ಲ. “ನನ್ನ ಮನೆ’ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡದ್ದು ಕಾರಣ. ಬೆಂಕಿಗಾಗಿಯೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಬೇರೆಯವರ ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದಾಗಲೂ ದುಃಖವಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಹುಮಾನ ಬಂದಾಗ “ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು’ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಖುಷಿಯಾಗಿದೆಯೋ ಹಾಗೆ “ನನ್ನ ಮನೆ’ ಎನ್ನುವುದು ದುಃಖಕ್ಕೆ ಕಾರಣ.

“ನನ್ನ’ ಎಂಬುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬಹುಮಾನ ಬಂದರೂ ಖುಷಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಅಭಿಮಾನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ದೇಹದಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಆತ್ಮನು ತನ್ನದೆಂದು ತಿಳದುಕೊಂಡದ್ದರಿಂದ ಆತನಿಗೆ ಸುಖದುಃಖಗಳು ಬಂತು. ಯಾವುದೇ ಜಡವಸ್ತುವಿನಲ್ಲಿ ಭಾವನೆ, ಅಭಿಮಾನವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆ, ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು, ನನ್ನ ದೇಹ ಎನ್ನುವುದರಿಂದ ದುಃಖವಾಗುತ್ತದೆ. “ನನ್ನದು’ ಎಂಬ ಭಾವ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೋ ಆಗ ದುಃಖವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬೇಸರವಾದಾಗ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. “ಒಂದು ದಿನ ನಮಗೂ ಹೀಗೆಯೇ’ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತೇವೆ. ಮತ್ತೆ “ನನ್ನ ದೇಹ ಹಾಗಿರಬೇಕು, ಹೀಗಿರಬೇಕು’ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಅಂದರೆ ಅಭಿಮಾನ ಜಾಸ್ತಿಯಾದಷ್ಟು ಒತ್ತು ಕೊಡುತ್ತೇವೆ, ಕಡಿಮೆಯಾದಷ್ಟು ಉಪೇಕ್ಷೆ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಅಭಿಮಾನವೇ ಸುಖದುಃಖಗಳಿಗೆ ಮೂಲ.

– ಶ್ರೀ ಸುಗುಣೇಂದ್ರತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದರು,
ಪರ್ಯಾಯ ಶ್ರೀಪುತ್ತಿಗೆ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣಮಠ,  ಉಡುಪಿ

-ಕೋಟಿ ಗೀತಾ ಲೇಖನ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಪಾಲೊಳ್ಳಿ
ಗೀತಾ ಮಂದಿರ, ಉಡುಪಿ ಸಂಪರ್ಕ ಸಂಖ್ಯೆ: 8055338811