Advertisement
5ನೇ ಬಳಿಕ ಆದಿತ್ಯ ಎಲ್ಲರಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎರಡೂ ಕಾಲುಗಳ ಶಕ್ತಿ ಕುಂದಿತ್ತು. ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿಯುವ ಉತ್ಸಾಹವಿತ್ತು. ಮೂಲತ: ಬರಿಮಾರು ನಿವಾಸಿ, ಕೃಷಿಕರಾಗಿರು ತಂದೆ ಗಣೇಶ್ ಭಟ್ ಮಗನ ವಿದ್ಯೆಗೆ ನಿರಂತರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿದರು. ಕಾಲೇಜು ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ಕೂಡ ಆದಿತ್ಯನಿಗಾಗಿ ವಾಣಿಜ್ಯ ವಿಭಾಗವನ್ನು ತಳ ಅಂತಸ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿದ್ದರು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮ ಸಾಧನೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.
ಶಾಲೆಯಿಂದ ಆದಿತ್ಯ ಮನೆ ಸುಮಾರು 6 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರ ಇದೆ. ದಿನಂಪ್ರತಿ ತಂದೆಯೇ ಬಾಲಕನನ್ನು ವೀಲ್ಚೇರ್ನಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ ಆಮ್ನಿ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೆ ತಂದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಹಪಾಠಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ವೀಲ್ಚೇರ್ ಸಹಿತ ವಾಹನದಿಂದ ಇಳಿಸಿ ತರಗತಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯು ತ್ತಿದ್ದರು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟದ ಬಳಿಕ ಆತನ ಬಟ್ಟಲನ್ನೂ ಸಹಪಾಠಿಗಳು ತೊಳೆದು ಸ್ವತ್ಛ ಮಾಡುವುದಲ್ಲದೇ ಮನ ದುಂಬಿ ಸಹಕಾರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ವೀಲ್ಚೇರ್ನಿಂದ ಬೀಳದಂತೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂದು ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲ ವಸಂತ ಬಲ್ಲಾಳ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.