ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ
ಮರದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯೊಳಗೆ
ಮಲ್ಲು ಬಿಳಿ ಸುತ್ತಲ್ಲಿ ಜಿರಲೆ ಗುಳಿಗೆ

ಮಡಿಕೆ ಮಡಿಕೆಯ ಶಿಸ್ತು
ಅಂಗೈಯ ಒತ್ತು
ತಲೆದಿಂಬಿನಡಿ ಇಡಿಯ ಇಸ್ತ್ರಿ ಪ್ರಪಂಚ
ಕರ್ಪೂರ ಪುಡಿಕೆ ಅಗರು ಲಾವಂಚ
ಅವಳದೇ ಪರಿಮಳ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ
ಜೊತೆಗೆ ಕೈಬಳೆ ಸದ್ದು ಸೇರಿದಂತೆ
ಸೊಂಟ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ದುಡಿವ ಹುರುಪಿನಂತೆ

ದೊಡ್ಡ ಸೆರಗಿನ ತುಂಬ ಅಡ್ಡಡ್ಡ ರೇಖೆಗಳು
ದುಷ್ಟತನ ಹತ್ತಿರವೂ ಸುಳಿಯದಂತೆ
ನೆಟ್ಟ ಬದುಕಿನ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆಯದಂತೆ
ತಂಟೆ ಮಕ್ಕಳ ಎದುರು ಬೆತ್ತದಂತೆ

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ
ನೆರಿಗೆ ಅಂಬಡೆ ಗಂಟು
ಖಾಲಿಯಾಗದ ಗೂಢ ಪದಾರ್ಥ ಕೋಶ
ಮಧುರ ಸೀರೆಯ ಹಸಿರು
ಹಳದಿ ಅಂಚಿನ ಹೂವು
ಅರಸಿ ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೇ ಇದ್ದಿರಬಹುದು ಬಹುಶಃ

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ
ಉಟ್ಟಷ್ಟೂ ಉಂಟು
ಎಷ್ಟುದ್ದ ಉದ್ದ ಉದ್ದ!
ಒಮ್ಮೆ ಅಳೆಯಲು ಹೋಗಿ
ಒಮ್ಮೆ ಉಡಲೂ ಹೋಗಿ
ನಾನಾದೆ‌ ಗಿಡ್ಡ ಗಿಡ್ಡ

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ ಒಡಲೆಲ್ಲ ನಕ್ಷತ್ರ
ಮೋಡದಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಲಿನಲಿ
ನೋಯದಂತಡಗಿ
ಮಾಯದಂತೆ ಕಾದು ಸ್ವಂತತನವ
ಕತ್ತಲಲ್ಲಿಯೇ ಹೊಳೆವ ಜೀವ

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಸೀರೆ
ವಾಯ್ಲು-ಮಗ್ಗದ ನೂಲು
ಪಟ್ಟೆ ಸೀರೆಗೆ ಪಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕನಸು
ನನಸಾಗುವಾಗ ಅಪ್ಪಯ್ಯನಿಲ್ಲ
ಉಟ್ಟರೂ ಈಗಿಲ್ಲ ಉಡುವ ಮನಸು
ಕಳೆದು ಹೋಯೆ¤ನ್ನುವಳು ಉಡುವ ವಯಸೂ

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಹಳೆಯ
ಉಡುಪಿ ನೇಯ್ಗೆಯ ಸೀರೆ
ನೋಡುತಿದೆ ನೋಡು ನೇಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು!
ಹಾಸಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಅದನು
ಹೊದೆದು ಕೊಳ್ಳುವೆ ಅದನು
‘ಅಮ್ಮ!’ ಎನ್ನುವ ಸುಖದ
ನಿಟ್ಟುಸಿರ ಕರೆದು
ಸವೆದೂ ಸವೆಯದ ಆ
ಪದವ ನೆನೆದು
ಪದವ ನೆನೆದು

ವೈದೇಹಿ