Advertisement
ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ಬಾರಿ ತುಂಬಾ ಚಳಿಯಿತ್ತು. ರಾಜ ಅಕ್ಬರನ ಮನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಚಾರ ಮೂಡಿತು. ಅವನು ತನ್ನ ಮನದಿಂಗಿತವನ್ನು ಬೀರ್ಬಲ್ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ, “ಮಂತ್ರಿಗಳೇ, ಈ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುವ ಇಚ್ಚೆಯಾಗಿದೆ. ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ನಮ್ಮ ಉದ್ಯಾನದ ಕೊಳದ ನೀರ ಮಧ್ಯೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸವಾಲಿನ ಕೆಲಸವೇ ಸರಿ. ಈ ಸವಾಲನ್ನು ಪೂರ್ತಿಗೊಳಿಸಿದವರಿಗೆ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಬಂಗಾರದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಡೋಣವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಹಾಗೆಂದು, ಕೂಡಲೆ ಡಂಗುರ ಸಾರಿಸಿ.’.
Related Articles
Advertisement
ಅವನು ತನ್ನ ವಿಧಿಯನ್ನು ಹಳಿಯುತ್ತಾ ಅರಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದ. ಅನತಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಬೀರಬಲ್ ಸಿಕ್ಕ. ಅವನು ರಾಮುವಿನ ಬೇಸರಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಕೇಳಿದ. ಅವನು ಬೀರಬಲ್ಲನಿಗೆ ನಡೆದುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಳುತ್ತಲೇ ಹೇಳಿದ. ಬೀರಬಲ್ ರಾಮುವಿನ ಕಣ್ಣೊರೆಸಿ ನಿನಗೆ ಬಹುಮಾನ ಸಿಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟ.
ಇದಾದ ಮೇಲೆ ವಾರಗಳ ಕಾಲ ಬೀರಬಲ್ ಅರಮನೆಗೆ ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅಕºರ್, ಏನಾಗಿದೆಯೆಂದು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬರಲು ಬೀರಬಲ್ಲನ ಮನೆಗೆ ರಾಜಭಟರನ್ನು ಕಳಿಸಿದ. ಬೀರಬಲ್ಲ ತಾನು ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ಅನ್ನ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಅಕ್ಕಿ ಬಿಸಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅನ್ನ ಸಿದ್ಧವಾದ ಮೇಲೆಯೇ ಅರಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿಕಳಿಸಿದ. ಅಕ್ಬರನಿಗೆ ಗೊಂದಲವಾಯಿತು. ಮರುದಿನ ತಾನೇ ಖುದ್ದಾಗಿ ಬೀರಬಲ್ಲನ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಮನೆಯ ಹಿತ್ತಲ ಮರದ ಕೊಂಬೆಯ ಮೇಲೆ ಅನ್ನದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ನೇತು ಹಾಕಿದ್ದ. ಅದರ ಕೆಳಗೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಿಗೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡಿ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದ.
ಅಕºರ್ “ಇದೇನು ತಮಾಷೆ ಬೀರಬಲ್ಲ. ಬೆಂಕಿಗೂ ಪಾತ್ರೆಗೂ ನಡುವೆ ಇಷ್ಟು ಅಂತರವಿದೆಯಲ್ಲ. ಪಾತ್ರೆಗೆ ಶಾಖ ಹೇಗೆ ತಗುಲುತ್ತದೆ? ಶಾಖ ತಾಗದೆ ಅನ್ನ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಬೇಯುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ. “ಶಾಖ ತಗಲುತ್ತದೆ, ಮಹಾಪ್ರಭು’ ಎಂದ ಬೀರಬಲ್. ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಸೈನಿಕರೆಲ್ಲರೂ ನಕ್ಕರು. ಬೀರಬಲ್ ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ನುಡಿದ “ಕಳೆದ ವಾರ ಬಡವನೊಬ್ಬ ನಿಮ್ಮ ಪಂದ್ಯದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಾಗ, ಕೊಳದಿಂದ ಎಷ್ಟೋ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ದೀಪದ ಕಂಬದಿಂದ ಶಾಖ ಪಡೆದ ಎಂದು ಬಹುಮಾನ ಕೊಡದೇ ಕಳಿಸಿದರಲ್ಲ… ಹಾಗೆಯೇ ಇದೂ ಕೂಡಾ’. ಬೀರಬಲ್ಲನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅಕºರನಿಗೆ ಬೀರಬಲ್ಲನ ಮಾತಿನ ಹಿಂದಿನ ಅರ್ಥ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅಕ್ಬರ್, ಬೀರಬಲ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಆ ಕೂಡಲೆ ಅಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದ. ರಾಮುನನ್ನು ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕರೆಸಿ ತಾನು ಘೋಷಿಸಿದಂತೆ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಚಿನ್ನದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಬಹುಮಾನವಾಗಿ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿದ. ರಾಮು ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ಬೀರಬಲ್ನಿಗೆ ವಂದಿಸಿದ.
ನಿರೂಪಣೆ- ಕೆ. ಶ್ರೀನಿವಾಸ ರಾವ್