Advertisement
ಇಣುಕುವುದೆಂದರೆ ಒಂದು “ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ’ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೋಡುವುದು. ಚೌಕಟ್ಟು ಎಂಬುದು ಭೌತಿಕವಾದುದೂ ಹೌದು, ನೈತಿಕವಾದುದೂ ಹೌದು. ಸ್ನಾನದ ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯ ಮೂಲಕ ನೋಡುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ನೋಡುವುದಿದ್ದರೆ ಬಾಗಿಲಿನ ರಂಧ್ರದ ಮೂಲಕ ನೋಡಬೇಕು- ಅದು ಭೌತಿಕವಾದ ಚೌಕಟ್ಟು. ಹಾಗೆ, ನೋಡಬಾರದು ಎಂಬ ನಿಯಮವಿದೆಯಲ್ಲ- ನೈತಿಕವಾದ ಚೌಕಟ್ಟು !
ಶ್ರೀರಾಮ ವಸಿಷ್ಠರನ್ನು ನೋಡಲು ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ನೋಡಿದ ಬಳಿಕ ಮರಳಲು ಅನುವಾಗುತ್ತಾನೆ. “ನೋಡಿದೆಯಾ?’ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ವಸಿಷ್ಠರು. “ನೋಡಿದೆ, ಗುರುಗಳೇ’ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ.
Related Articles
Advertisement
“ಆತ್ಮದರ್ಶನ’ ಎಂಬುದು ಬಹಳ ಗಂಭೀರವಾದ ಪದ. “ಒಳಗೆ ಇಣುಕುವುದು’ ಎಂದರೆ ಸರಳವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.ಒಳಗೆ ಇಣುಕಬೇಕಾದರೆ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಒಳಮುಖಿಯಾಗಿಸಬೇಕು, ಅಂದರೆ ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ತೆರೆದರೆ ಹೊರಗಿನದ್ದು ತೋರುತ್ತದೆ, ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಒಳಗಿನದ್ದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ದೇವರ ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಒಳಗೆ ಇಣುಕುವುದಲ್ಲ, ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತನ್ನೊಳಗನ್ನು ಇಣುಕಬೇಕು ಎಂಬುದು ನಿಜವಾದ ಸಂ-ದರ್ಶನ. ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ಹೇಗೆ ನೋಡುತ್ತೀರಿ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯ. ಚೆಂದವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಚೆಂದವೇ, ರುಚಿಯೆಂದು ಗ್ರಹಿಸಿ ಸೇವಿಸಿದರೆ ರುಚಿಯೇ, ಆನಂದಕರವೆಂದು ತಿಳಿದು ಆಲಿಸಿದರೆ ಆನಂದಕರವೇ.
ಸುಮ್ಮನೆ ಕುತೂಹಲದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಿ : ಛಾವಣಿಯಲ್ಲಿ ಬೆನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಹಲ್ಲಿಗೆ ಈ ಜಗತ್ತು ಹೇಗೆ ಕಂಡೀತು? ಮರದಲ್ಲಿ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿ ತೂಗುತ್ತಿರುವ ಬಾವಲಿಗೆ ಈ ಜಗತ್ತು ಹೇಗೆ ತೋರಿತು? ಎತ್ತರದ ಮರದ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆ? ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಹೋದಾಗ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿದರೆ ಕೆಳಗಿರುವುದು ನಮ್ಮದೇ ಊರಾದರೂ ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ನೋಡುವುದೊಂದು ನಿರ್ಮೋಹದ ಸ್ಥಿತಿ. “ನಾನೇ ಕಟ್ಟಿದ ದೊಡ್ಡ ಮನೆ’ ಎಂದು ಅಭಿಮಾನದಲ್ಲಿ ನೀವು ಹೇಳುವಿರಾದರೆ ಎತ್ತರದಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಒಂದು ಬೆಂಕಿಪೊಟ್ಟಣದಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ವಸ್ತು ಮಾತ್ರ. ಎತ್ತರ ಎತ್ತರ ಹೋದಂತೆ ನನ್ನ ಮನೆ, ನನ್ನ ಬೀದಿ, ನನ್ನ ಊರು ಎಲ್ಲವೂ ಅಣುಗಳಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ, “ನಾನು’ ಏನು? ಅಂದರೆ, ಇಡೀ ಜೀವಜಾಲದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸ್ಥಾನವೇನು? ಇರುವೆ, ಹುಳ, ಹಕ್ಕಿ, ಮೀನು, ಮೊಲ, ಸಿಂಹ ಮುಂತಾದ ಜೀವಿಗಳಂತೆಯೇ ಮನುಷ್ಯನೂ ಒಂದು ಜೀವಿ. ಇರುವೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ, ಸಾಯುತ್ತದೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮನುಷ್ಯ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆಯೆ? ಮನುಷ್ಯ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾನೆ, ಸಾಯುತ್ತಾನೆ; ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತದೆಯೆ?
ಜಗತ್ತನ್ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಂದ ನೋಡುವುದನ್ನು ನಾವೀಗ ಮರೆತೇ
ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮೊಬೈಲ್ ಮೇಲೆಯೇ ನೆಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ! ಗಾರ್ಗಿ