ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಸಮುದಾಯದ “ಮುಗ್ಧ’ರ ವಿರುದ್ಧ ದಾಖಲಾಗಿರುವ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಅಭಿಯೋಜನೆಯಿಂದ ವಾಪಸು ಪಡೆಯುವ ವಿವಾದವನ್ನು ಸರಕಾರ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ತೇಪೆ ಹಚ್ಚಿ ಶಮನಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಚುನಾವಣೆ ಸಮೀಪವಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇಂತಹದ್ದೊಂದು ವಿವಾದವನ್ನು ಮೈಮೇಲೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತೇ? ಬಹುಶಃ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ಗೆ ಬಡಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟ ಎಂದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಸಿದ್ದರಾಮಯ್ಯ ಸರಕಾರ ಹಿಂದು ವಿರೋಧಿ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಬಿಜೆಪಿ ಸಿಗುವ ಚಿಕ್ಕ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟರ ವರೆಗೆ ಈ ಸರಕಾರ ನಡೆದುಕೊಂಡ ರೀತಿಯೂ ಕೆಲವೇ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿ ಆಡಳಿತ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಂಡು ಬರುತ್ತಿದೆ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಇಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿರುವಾಗ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ವಿವಾದವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ಸರಕಾರದ ಒಳ ಉದ್ದೇಶವೇನೆಂಬುದೇ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಇನ್ನು ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಕಣ್ತಪ್ಪಿನಿಂದ ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾಕ ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಗೃಹ ಸಚಿವ ರಾಮಲಿಂಗಾ ರೆಡ್ಡಿ ನೀಡಿರುವ ಸಮಜಾಯಿಷಿಯನ್ನು ನಂಬುವಷ್ಟು “ಮುಗ್ಧ’ರು ಜನರಲ್ಲ. 22 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪೊಲೀಸ್‌ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿರುವ ಮೂರನೇ ನೆನಪೋಲೆಯಿದು. ಮೂಲ ಸುತ್ತೋಲೆಯನ್ನು ಡಿ .22ರಂದು ಕಳುಹಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಈ ಹಿಂದೆ ಕಳುಹಿಸಿದ ಸುತ್ತೋಲೆಯಲ್ಲೇ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾಕ ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಇತ್ತು ಎಂದಾಯಿತಲ್ಲವೆ? ಇದು ಕಣ್ತಪ್ಪು ಹೇಗಾಗುತ್ತದೆ. ಸರಕಾರದ ನೈಜ ಉದ್ದೇಶ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾಕರ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯುವುದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಜನರಿಂದ ವ್ಯಕ್ತವಾದ ಆಕ್ರೋಶ ಮತ್ತು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಬಹುದಾದ ಹಿನ್ನಡೆಗೆ ಅಂಜಿ ಈಗ ಎಲ್ಲ ಸಮುದಾಯಗಳ ಮುಗ್ಧರು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮುಗ್ಧರು ಎಂದರೆ ಯಾರು ? ಮುಗ್ಧರೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಅವರೇಕೆ ಗಲಭೆ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಮೀಲಾಗಬೇಕು? ಮುಗ್ಧರ ಮೇಲೆ ಕೇಸ್‌ ದಾಖಲಿಸಬಾರದು ಎಂಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿವೇಚನೆಯೂ ಪೊಲೀಸರಿಗಿಲ್ಲವೆ? ಮುಗ್ಧರು ಹೌದು ಅಲ್ಲವೋ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಮಾನಂದಡ ಯಾವುದು? ಕೇಸ್‌ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಸರಕಾರವೇ ಮುಗ್ಧರು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುವುದಾದರೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಏಕಿರಬೇಕು? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಉತ್ತರ ನೀಡುವ ಹೊಣೆ ಸರಕಾರದ್ದು.
ಅಪರಾಧಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಮೇಲಿನ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರುವುದು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಪರಾಧ ಬ್ಯೂರೊ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳಿಂದ ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತಿದೆ. ಈ ಸರಕಾರ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಳಿಕ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಪಾಲನೆ ಹದಗೆಟ್ಟಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಪೊಲೀಸ್‌ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಅತಿ ಎನ್ನಿಸುಷ್ಟು ಆಗಿದೆ ಮತ್ತು ಆಗುತ್ತಿದೆ. ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಕಳಪೆ ನಿರ್ವಹಣೆ ತೋರಿರುವುದು ಗೃಹ ಇಲಾಖೆ. ಪೊಲೀಸರ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ವರ್ಗಾವಣೆಯಂತಹ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಸರಕಾರ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿದೆ. ಹಲವು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸಹವಾಸವೇ ಬೇಡವೆಂದು ಡೆಪ್ಯುಟೇಶನ್‌ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಅನುಪಮಾ ಶೆಣೈಯಂತಹ ಕೆಲವರು ರಾಜಕೀನಾಮೆ ಕೊಟ್ಟು ಹೊರಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇರುವಾಗ ಮತ್ತದೇ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮುದಾಯದವರನ್ನು ಖುಷಿಪಡಿಸಲು ಆರೋಪಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುವುದಾದರೆ ಪೊಲೀಸರು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ತನಿಖೆ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಅಗತ್ಯವೇನಿತ್ತು?
2015ರಲ್ಲೂ ಸರಕಾರ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾಕರ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆದಿತ್ತು. ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ಸಂಘಟನೆ ಎಂಬ ಆರೋಪ ಹೊಂದಿರುವ ಪಾಪ್ಯುಲರ್‌ ಫ್ರಂಟ್‌ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರೇ ಬಹುತೇಕ ಇದರ ಫ‌ಲಾನುಭವಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಹಿಂದಿನ ಬಿಜೆಪಿ ಸರಕಾರ ಅವರ ಮೇಲೆ ಕೇಸುಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿತ್ತು ಎಂಬ ಏಕೈಕ ಕಾರಣ ಮಾತ್ರ ಸರಕಾರದ ಮುಂದೆ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯಲು ಇದ್ದದ್ದು. ಅಂದರೆ ತನ್ನ ನೀತಿ ಓಲೈಕೆ ಎಂದು ಈ ಮೂಲಕ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೇ ಸಾರಿಕೊಂಡಂತಾಯಿತು. ಇನ್ನು ಈ ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಸಾಚಾರ್‌ ವರದಿಯನ್ನು ತಳಕು ಹಾಕಿ ಸರಕಾರ ನಗೆಪಾಟಲಿಗೀಡಾಗಿದೆ. ಸಾಚಾರ್‌ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಆರ್ಥಿಕ -ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಬಲೀಕರಣಕ್ಕೆ ಸಲಹೆ ಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಅಪರಾಧ ಪ್ರಕರಣಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಅಲ್ಲ. ಮುಖ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಮುಖಭಂಗಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದೆ ಸರಕಾರ.
