ತೋರಿಕೆಯ ಪ್ರೀತಿ ನನಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ…

ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಆಗದಿರುವುದಕ್ಕೆ, ನನ್ನ ಮನದ ಇಂಗಿತವನ್ನು ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೀನಿ. ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ನಾನಾಗಿ ನಾನೇ ಕರೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ನೀನು ಮಾತಾಡ್ತೀಯ ಅಂತ. ಪ್ರತಿಸಲವೂ ಅದೇ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಸಲ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಯಾಕಂದ್ರೆ, ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ನೀರಲ್ಲಿ ಹೋಮ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಮನಸ್ಸು ಕಲ್ಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನದು ಕರಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. 

ಈಗ ನಿಜ ಹೇಳು, ನನ್ನ ಸ್ನೇಹ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ರೆ, ನೀನಾಗಿ ನೀನೇ ಯಾಕೆ ಮೆಸೇಜ್‌ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ? ಯಾಕೆ ವಾಟ್ಸಾಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಫೋಟೊ ಕಳಿಸ್ತಿದ್ದೆ? ಈಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತು ಬಿಡಲು ಕಾರಣವೇನು? ಒಮ್ಮೆ ನೀನೇ ಹೇಳಿದ್ದೆಯಲ್ಲ, ಹೊಸ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಿಕ್ಕಾಗ ಹಳೆಯವರನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಕೆಲವರು ಅಂತ. ನಾನು ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ಮಾಡಿದೆನಾ? ಖಂಡಿತ ಇಲ್ಲ. ಹೇಳಿದಂತೆ ನಡೆದವಳು ನೀನೇ. ಬಹುಶಃ ನಿನಗೆ ನನಗಿಂತ ಬೆಸ್ಟ್‌ ಫ್ರೆಂಡ್‌ ಸಿಕ್ಕಿರಬೇಕು ಅಲ್ವಾ? ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ನೆನಪು ನಿನಗಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮಾತಾಡದಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾನೋ ಅಂತ ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಕರೆ ಮಾಡ್ತೀಯ. ಆ ರೀತಿಯ ತೋರಿಕೆಯ ಪ್ರೀತಿ, ಸ್ನೇಹ ನನಗೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಹೇಗಿದ್ದೆವೋ ಹಾಗೆ ಇರುವುದಾದರೆ ಇರೋಣ. ಇಲ್ಲವೆಂದರೆ ಬೇಡವೇ ಬೇಡ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ ಮುಗಿಯಿತೆಂದು ತಿಳಿ. ಏನಂತೀಯಾ ಹೇಳು? 

ವೆಂಕಿ