Advertisement
ಇದು 78 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಹಿರೋಷಿಮಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಯ ಪರಿಣಾಮ! ಇದೇ ದಿನ 78 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, 1945ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕಾ, ಜಪಾನಿನ ಹಿರೋಷಿಮಾ ನಗರದ ಮೇಲೆ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬನ್ನು ಸಿಡಿಸಿತ್ತು. ಇನ್ನೆರಡು ದಿನದ ನಂತರ ಮತ್ತೂಂದು ಬಾಂಬು ನಾಗಸಾಕಿ ಪಟ್ಟಣದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ನೂರಾರು ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬುಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆಯಾದರೂ, ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಬಳಸಿದ್ದು ಇವೆರಡೇ. ಆ ಮೂರನೆ ಹಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಅಧಿಕ ವಿಕಿರಣದ ಅಂಶ ಈ ಬಾಂಬುಗಳದ್ದು ಎನ್ನುವುದು ತೀರ್ಮಾನ. ಅಂದು ಸಿಡಿದ ಬಾಂಬಿನ ಒಟ್ಟಾರೆ ಫ‌ಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಅಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ 75 ವರ್ಷಗಳಾದ ಮೇಲೂ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಇಂತಹ ಅಧ್ಯಯನಗಳೇ ಪುರಾವೆ.
Related Articles
Advertisement
ಊಹೆಗೆ ನಿಲುಕದ ಅನಾಹುತ:
ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬಿನ ಶಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಐನ್‌ ಸ್ಟೆçನ್‌ ಊಹಿಸಿದ್ದರು ನಿಜ. ಆದರೆ ಅವರು ಊಹಿಸಲು ಆಗದ ಸಂಗತಿ ಏನೆಂದರೆ ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬಿನಿಂದ ಹೊರಡುವ ವಿಕಿರಣಗಳ ಪರಿಣಾಮ. ಇದು ಬಾಂಬು ಸಿಡಿದ ನಂತರವಷ್ಟೆ ತಿಳಿದು ಬಂದಿತ್ತು. ಹಿರೋಷಿಮಾ ನಗರದಲ್ಲಿ ಬಾಂಬು ಹಾಕಿದ ನೆಲೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ಕಿಲೋಮೀಟರ್‌ವರೆಗೆ ಬಾಂಬಿನ ಪರಿಣಾಮ ದಾಖಲಾಗಿದೆ. ಈ ಬಾಂಬಿನ ಸಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕು ಸತ್ತವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಎಷ್ಟೆಂಬುದು ಇಂದಿಗೂ ಅಂದಾಜೇ. ಬಾಂಬು ಸಿಡಿದ ದಿನವೇ ಕನಿಷ್ಠ 1,40,000 ಜನರು ಮೃತರಾದರು. ಅನಂತರದ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಬಾಂಬಿನಿಂದ ಗಾಯಗೊಂಡು ಸತ್ತವರ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿದರೆ ಒಟ್ಟು 2,40,000 ಸಾವಿರ ಮಂದಿ ಸತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ.
ತಲೆಮಾರುಗಳನ್ನೂ ಕಾಡಬಹುದು!
ಈ ಸಾವುಗಳು ಅಂದಾಜು ಏಕೆಂದರೆ, ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬಿನ ಪರಿಣಾಮ ಕೇವಲ ಅದು ಬಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿಯಷ್ಟೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂಭತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಯಾಸು ಮಿಸಾಮಿಯಲ್ಲಿದ್ದವರ ಹಲ್ಲಿನ ಮೇಲೂ ಅದು ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಬಹುದು. ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ಕೇವಲ ಅಂದಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ. ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಕಾಣಬಹುದು. ಅದು ಕೇವಲ ಆ ಪೀಳಿಗೆಗಷ್ಟೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿರಬೇಕಿಲ್ಲ. ಮುಂದಿನ ಹಲವು ತಲೆಮಾರುಗಳವರೆಗೂ ಇರಬಹುದು. ಅಣುಬಾಂಬುಗಳಿಗೆ ಈಡಾಗಿ ಬದುಕಿ ಉಳಿದವರನ್ನು ಜಪಾನೀಯರು “ಹಿಬಾಕುಶಾ’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇವರ ಮೇಲೆ ಬಾಂಬು ಎಷ್ಟು ಘಾಸಿ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದರೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅಂದರೆ ಕೇವಲ ಅಣುಬಾಂಬಿನಿಂದ ಉಂಟಾಗಬಹುದಾದ ಖಾಯಿಲೆಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲೆಂದೇ ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿರುವ ಸಂಶೋಧನಾಲಯ, ಹಿರೋಷಿಮಾ ಮತ್ತು ನಾಗಸಾಕಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಅಣುಬಾಂಬುಗಳು ಮಾನವರ ಮೇಲೆ ಬೀರಿದ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಒಟ್ಟಾರೆ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಕಟಿಸಿತ್ತು.
ಅಣುಬಾಂಬು ಖಾಯಿಲೆ ಸಂಶೋಧನಾಲಯದ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಹಿರೋಷಿಮಾ ಮತ್ತು ನಾಗಸಾಕಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಂಬು ಬಿದ್ದಾಗ ಇದ್ದ ಜನರಲ್ಲಿ ಅಂದಾಜು 2,10,000 ಮಂದಿ ಮರಣಿಸಿದ್ದು, 2,10,000 ಮಂದಿ ಬದುಕಿ ಉಳಿದರು. ಆದರೆ ಇವರ ಆರೋಗ್ಯವೂ ವಿಕಿರಣಗಳ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಹದಗೆಡುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ರಕ್ತದ ಕ್ಯಾನ್ಸರಿನಂತಹ ಖಾಯಿಲೆಗಳು ಬಾಂಬು ಬಿದ್ದ ಐದಾರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಅದಾದ ನಂತರ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಬಗೆಯ ಕ್ಯಾನ್ಸರುಗಳನ್ನೂ “ಹಿಬಾಕುಶಾ’ಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಾಯಿತು. ಬಾಂಬು ಬಿದ್ದಾಗ ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದು, ಬದುಕಿ ವೃದ್ಧರಾದವರನ್ನೂ ಇದು ಕಾಡಿದೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಲ್ಯುಕೀಮಿಯಾ ಉಳಿದವರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲ ಅಧ್ಯಯನಗಳ ಫ‌ಲವಾಗಿ ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬುಗಳನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಹೋರಾಟ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಇಂದು ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬುಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ದೇಶಗಳು ಅವನ್ನು ಬಳಸದಂತೆ ನಿಷೇಧವಿದೆ.
ಬಾಂಬುಗಳ ತಯಾರಿಕೆ ನಿಂತಿಲ್ಲ!
ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾವು ಇಂದು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಗತ್ಯ. ಏಕೆಂದರೆ 78 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಇನ್ನೂ ಪ್ರಬಲವಾದ ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬು ಇದೆ. ಹೈಡ್ರೊಜನ್‌ ಬಾಂಬು ಎನ್ನುವ ಹಿರೋಷಿಮಾವನ್ನು ತಾಕಿದ ಬಾಂಬಿನ ಐವತ್ತು ಪಟ್ಟು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಬಾಂಬುಗಳಿವೆ. ಇವು ನೆಲ ತಾಕಿ ಸಿಡಿಯಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ. ಕ್ಷಿಪಣಿಗಳನ್ನೇರಿ ಬಂದು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಕಿಮೀ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿದರೂ, ಸುಮಾರು ನಲವತ್ತು ಕಿಮೀ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಬಾಂಬು ಬಿದ್ದ ನಗರದಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ಜನರಿದ್ದರೆ, ಅವರಲ್ಲಿ ಏಳು ಲಕ್ಷ ಜನರು ನೇರವಾಗಿ ಬಾಧಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ. ವೈದ್ಯಕೀಯ ನೆರವನ್ನಾಗಲಿ, ಪರಿಹಾರವನ್ನಾಗಲಿ ಸಹಾಯವನ್ನಾಗಲಿ ಒದಗಿಸಲು ಕಷ್ಟ ಎಂದು ಈ ವರದಿ ಲೆಕ್ಕವನ್ನೂ ಹಾಕಿದೆ.
ಐನ್‌ ಸ್ಟೈನ್‌ ಬಾಂಬು ತಯಾರಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಪತ್ರ ಬರೆದದ್ದು ನಿಜ. ಹಾಗೆಯೇ ಹಿರೋಷಿಮಾ ಹಾಗೂ ನಾಗಸಾಕಿಯಲ್ಲಿ ಆದ ಹಾನಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ, ಸಂಕಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದೂ ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ. ಆದರೂ ಬಾಂಬುಗಳ ತಯಾರಿಕೆ ನಿಂತಿಲ್ಲ. ಆ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಕಡಿಮೆ ಆಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ದೊಡ್ಡ ಸತ್ಯ. ಇವುಗಳಿಂದ ನಾಳೆ ಏನಾಗಬಹುದು ಎನ್ನುವುದು ಕೇವಲ ಊಹೆಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಅಷ್ಟೆ. “ಹಿರೋಷಿಮಾ ದಿನ’ ಕಾಲದ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ನೆನಪು ಅಳಿಸಿಹೋಗದಂತೆ ಕಾಯುವ ಒಂದು ಉಪಾಯ ಎನ್ನಬೇಕಷ್ಟೆ.
ಭಯದ ಮಧ್ಯೆಯೇ ಬದುಕು:
ಮಾನವರ ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬುಗಳ ಪ್ರಭಾವವೇನು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮರಳಿ ಹಿರೋಷಿಮಾಗೇ ಹೋಗಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ಬಾಂಬು ಬಿದ್ದಲ್ಲಿಂದ ಅರ್ಧ ಕಿಮೀ ಫಾಸಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೇ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದು ಕಿ. ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಶೇಕಡ 90ರಷ್ಟು ಮಂದಿ ಸ್ವರ್ಗವಾಸಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಒಂದೂವರೆ ಕಿಲೋಮೀಟರ್‌ ಫಾಸಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧಕ್ಕರ್ಧ ಮಂದಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದರು. ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದವರೇ ಪುಣ್ಯವಂತರು. ಕಾರಣ, ಬದುಕುಳಿದವರ ಕಥೆ ಇನ್ನೂ ಹೀನಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಇವರಲ್ಲಿ ಹಲವರು ಸುಟ್ಟಗಾಯಗಳಿಂದ ನರಳಿದರು. ಬಾಂಬು ಸಿಡಿದಾಗ ಹೊರಬಿದ್ದ ಶಾಖ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ಸುಮಾರು ಒಂದರಿಂದ ಎರಡು ಕಿಲೋಮೀಟರು ಫಾಸಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರ ಚರ್ಮ ಬೆಂದು, ಸುಲಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ಒಂದೆಡೆ ಬಾಂಬಿನಿಂದ ಉಂಟಾದ ಒತ್ತಡದಿಂದ ಸತ್ತವರು ಹಲವರು. ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಬಾಂಬು ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ಬೇಗೆಯಿಂದ ಸತ್ತವರು. ಮತ್ತೂ ಹಲವರು ವಿಕಿರಣಗಳ ಹೊಡೆತದಿಂದ ಸತ್ತರು. ಇದು ಯಾವುದೂ ಆಗದೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡವರು ಅನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್‌, ಸುಟ್ಟಗಾಯಗಳಿಂದ ನರಳಿ ಸತ್ತರು. ಹಾಗೂ ಉಳಿದುಕೊಂಡವರು ಯಾವಾಗ ಯಾವ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್‌ ಬರುತ್ತದೆಯೋ ಎನ್ನುವ ಭಯದಲ್ಲಿಯೇ ಬದುಕಿದ್ದರು. ಈಗ ಹೀಗೆ ಬದುಕುಳಿದವರ ಸಂತಾನಗಳಿಗೆ ಏನಾಗಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಆತಂಕ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಾಂಬು ಕೇವಲ ಬೆಂಕಿಯನ್ನಷ್ಟೆ ಸುರಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಕಿರಣಗಳನ್ನೂ ಸುರಿದಿತ್ತು.
-ಕೊಳ್ಳೇಗಾಲ ಶರ್ಮ