ಜೀವನ ಎಂದರೆ ಕನಸನ್ನು ನನಸು ಮಾಡುವುದು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಆಸೆಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಒಳ್ಳೆ ರೀತಿಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲವಿರುತ್ತದೆ.
ಅದಲ್ಲದೆ ಒಂದು ದೇಶ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗಬೇಕಾದರೆ ಶಿಕ್ಷಣದ ಪಾತ್ರ ಅತೀ ಮಹತ್ವದ್ದು. ಈ ಮಹಾಮಾರಿ ಕೊರೊನಾದಿಂದಾಗಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಭವಿಷ್ಯ ಅಲ್ಲೋಲಕಲ್ಲೋಲವಾಗಿದೆ. ಸರಕಾರ ಶಾಲಾ-ಕಾಲೇಜುಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ತರಬೇತಿ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ಬಂದ್‌ ಮಾಡಿ, ಆನ್‌ಲೈನ್‌ ಮೂಲಕ ಪಾಠ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದೆ. ಆದರೆ ಕೆಲವು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್‌ ಇಲ್ಲ, ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನೆಟ್‌ವರ್ಕ್‌ ಸರಿಯಾಗಿಲ್ಲ.ಜತೆಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಬಡತನದಲ್ಲಿ ನೊಂದು-ಬೆಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದು ಏನನ್ನಾದರೂ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂಬ ಛಲದಿಂದ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಬಂದು ಮನೆಗೆ ನಿರಾಸೆಯಿಂದ ಮರಳಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಕೋವಿಡ್ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಸರಕಾರಿ ನೌಕರಿ, ಪೊಲೀಸ್‌ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಸರಕಾರಿ ಹುದ್ದೆಗಳು ಪಡೆಯುವ ವಯೋಮಿತಿ ಮೀರಿದೆ. ಎಷ್ಟೋ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನುಚ್ಚುನೂರು ಮಾಡಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಸರಕಾರವು ಈ ಹುದ್ದೆಗಳ ವಯೋಮಿತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕಿದೆ. ಕೂಲಿಕಾರ್ಮಿಕರ ಪರದಾಟ, ಬಡವರ ಹಸಿವಿನ ಕೂಗು, ಚಿಕ್ಕ-ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಹಸಿವಿನ ನರಳಾಟದ ಮಧ್ಯೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಭವಿಷ್ಯದ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿ ಮೌನಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸರಕಾರ ಸರಿಯಾದ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ ನೀಡುವ ಜತೆಗೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಕಾಶ ನೀಡುವುದು ಸರಕಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಾಗಿದೆ.
ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಗಾಯಕವಾಡ
ವಿಜಯಅದ್ಯಾಲಯ 