ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ

ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯು ಒಂದು ಜಾಗತಿಕ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ಘೋರ ದುರಂತ. ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಅಂಟಿದ ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕಿ. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರತೀ ವರ್ಷ ಸುಮಾರು 8 ಲಕ್ಷ ಮಂದಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯಿಂದ ಮರಣ ಹೊಂದುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀ 40 ಸೆಕೆಂಡಿಗೆ ಒಂದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯಿಂದ ಸಾವು ಸಂಭವಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇತ್ತೀಚಿನ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಪರಾಧ ದಾಖಲೆಗಳ ಬ್ಯೂರೋ (NCRB) ದತ್ತಾಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರ, 2019ರಲ್ಲಿ ಸರಾಸರಿ 381 ಸಾವುಗಳು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯಿಂದ ವರದಿಯಾಗಿವೆ. 2016ರಲ್ಲಿ ಜಾಗತಿಕ ಮಹಿಳಾ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಸಾವುಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರೇ ಶೇ. 36ರಷ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಮಹಿಳೆಯರ ಸಂಖ್ಯೆಯು ಪುರುಷರಿಗಿಂತ 2-3 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು. ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಪುರುಷರು ಮುಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವವರಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀಯರು ಮುಂದಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ತಿಳಿಸಿವೆ. ಪುರುಷರಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಮಹಿಳೆಯರು ಆತ್ಮಹತ್ಯಾ ಆಲೋಚನೆ, ಮಾರಕವಲ್ಲದ ಆತ್ಮಹತ್ಯಾ ನಡವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ 15ರಿಂದ 19 ವರ್ಷದೊಳಗಿನ ಯುವತಿಯರ ಸಾವಿಗೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮೊದಲ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ.

ಮಹಿಳೆಯರ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ:  ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಂಶಗಳು:

ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಂಶಗಳು  ಪುರುಷರು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ರೀತಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆ.  ಪುರುಷರು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರವಾದ ಆತ್ಮಹತ್ಯಾ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ಖನ್ನತೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಂಶವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪುರುಷರಿಗಿಂತ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ.

ಮುಟ್ಟಿನ ಚಕ್ರ ಮತ್ತು ಗರ್ಭಧಾರಣೆ :

ಋತುಚಕ್ರವು ಮಾರಕವಲ್ಲದ ಆತ್ಮಹತ್ಯಾ ನಡವಳಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ, ಈಸ್ಟ್ರೋಜೆನ್‌ ಮತ್ತು ಸಿರೊಟೋನಿನ್‌ ಮಟ್ಟಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾದಾಗ ಆ ಚಕ್ರದ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರಸವಾನಂತರದ ಮನೋರೋಗ ಹೊಂದಿರುವವರಲ್ಲಿ ಹೆರಿಗೆಯ ಅನಂತರ 1ನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಅಪಾಯವು 7 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ 17 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಯುವತಿಯರಿಗೆ ಗರ್ಭಪಾತವು ಆಘಾತಕಾರಿ ಜೀವನ ಘಟನೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅದು ಆತ್ಮಹತ್ಯಾ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ದೌರ್ಬಲ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಗರ್ಭಪಾತಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ಖನ್ನತೆ, ಆತಂಕ ಮತ್ತು ಮಾದಕ ವಸ್ತುಗಳ ಬಳಕೆಯ ಅಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ದರಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತವೆ.

ಉದಯೋನ್ಮುಖ ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಅನಂತರ ಗರ್ಭ ಧರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ, ಫಲವತ್ತತೆ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿರುವ ಮಹಿಳೆಯರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಪಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.

ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯನ್ನು ನಾವು ಹೇಗೆ ತಡೆಯಬಹುದು?:

ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ತಡೆಗಟ್ಟುವಿಕೆಯು ಅದರ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಚಿಹ್ನೆಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವುದರಿಂದ ಜೀವ ಉಳಿಸಬಹುದು.

ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರ್ಥಿಕ ಭದ್ರತೆ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಸಶಕ್ತೀಕರಣ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟುವ ತಂತ್ರದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿರಬೇಕು. ಬಲವಂತದ ಮದುವೆಗಳು, ವರದಕ್ಷಿಣೆ ಮತ್ತು ಬಾಲ್ಯ ವಿವಾಹಗಳು ಪ್ರಚಲಿತದಲ್ಲಿರುವ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಕಾನೂನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ. ನಿಕಟ ಪಾಲುದಾರ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂಶಗಳು :

ದೈಹಿಕ, ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಲೈಂಗಿಕ ನಿಂದನೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಬಾಲ್ಯದ ಪ್ರತಿಕೂಲಗಳು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಪಾಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೂಂದು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ದುರುಪಯೋಗವು ವರದಕ್ಷಿಣೆ ವಿವಾದಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ. ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿರುವುದು (ಮದುವೆಯಾಗದಿರುವುದು, ಬೇರ್ಪಡುವುದು, ವಿಚ್ಛೇದನ ಅಥವಾ ವಿಧವೆ) ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಂಶವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಒತ್ತಡಗಳು, ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಮತ್ತು ಬಲವಂತದ ಮದುವೆ, ಯುವ ತಾಯ್ತನ, ಕಡಿಮೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನ, ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಅವಲಂಬನೆ, ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಅಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿರ್ಬಂಧಗಳು ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಉದ್ಯೋಗ, ವೃತ್ತಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದಿಂದ ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಳಿಸಬಹುದು. ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯು ಪೋಸ್ಟ್ ಟ್ರಾಮಾಟಿಕ್‌ ಸ್ಟ್ರೆಸ್‌ ಡಿಸಾರ್ಡರ್‌ (PTSD) ಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು, ಇದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಂಶವಾಗಿದೆ.

ದೈಹಿಕ ಕಾಯಿಲೆಗಳು :

ಗರ್ಭಕಂಠದ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್‌ ಮತ್ತು ಸ್ತನಕ್ಯಾನ್ಸರ್‌ಗಳು ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿವೆ. ಸ್ತನಛೇದನ ಮುಂತಾದ ಪ್ರಮುಖ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳು ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ದೇಹದ ಸ್ವಯಂ-ಇಮೇಜ್‌ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ಖನ್ನತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು.

ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ  ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲು ಯಾವ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಚಿಹ್ನೆಗಳಿವೆ?

ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಶರಣಾಗಬಯಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಹಲವು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮುನ್ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ:

• ಸಾವು, ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾನಾಡುವುದು/ಸಾವಿನ ಕುರಿತು ಇತರೊಂದಿಗೆ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡುವುದು: ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೇಳುವುದು, ಸಾವೇ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಪರಿಹಾರ ಎಂದು ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವುದು. ಕೆಲವರು ಸಾಯುವ ಅಥವಾ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಅಥವಾ ಗನ್‌, ಚಾಕು ಅಥವಾ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುವ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಸಂಶೋಧಿಸಬಹುದು.
• ಹೆಚ್ಚಿದ ಒಂಟಿತನ, ಮಂಕಾಗಿರುವುದು, ಬೇಜಾರಿನಲ್ಲಿರುವುದು: ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದಿಂದ ದೂರವಿರುವುದು, ಯಾವುದೇ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿರುವುದು.
• ಹತಾಶರಾಗಿರುವುದು: ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅಸಹನೀಯ ನೋವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಬಹುದು, ಅಥವಾ ಅವರು ಇತರರಿಗೆ ಹೊರೆಯಾಗಿರುವಂತೆ ಭಾವಿಸಬಹುದು.
• ಮನಃಸ್ಥಿತಿ, ಊಟ ಅಥವಾ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಏರಿಳಿತ: ಆಗಾಗ್ಗೆ, ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಖನ್ನತೆ, ಆತಂಕ, ದುಃಖ ಅಥವಾ ಕೋಪಗೊಳ್ಳಬಹುದು. ಊಟ ಅಥವಾ ನಿದ್ದೆಯ ಅಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.
• ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುವುದು : ಹಠಾತ್ತಾಗಿ ವಿಲ್‌ ಬರೆದು ಇಡುವುದು, ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದು, ಸಾಲ ತೀರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುವುದು, ತನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇತರರಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳುವಂತಹ ಸಾವಿಗೆ ಸಿದ್ಧರಾಗಲು ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಕೆಲವರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯಬಹುದು.
• ಸ್ನೇಹಿತ, ಕುಟುಂಬದವರನ್ನು ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಭೇಟಿಗೆ ಬಂದಿರುವೆ ಎನ್ನುವುದು: “ನನ್ನಿಂದ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಲಾಭವಿಲ್ಲ’ ಎನ್ನುವುದು, “ಬದುಕು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ’ ಎನ್ನುವುದು, “ನಾನು ಇಲ್ಲದೆ ನೀವು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೀರಿ’ ಅಥವಾ “ನಾನು ಸತ್ತಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು’, “ನೀವು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ನಾನು ನಿದ್ರೆಗೆ ಹೋಗಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಎಂದಿಗೂ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂಬ ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದು.

ಸವಿತಾ ಪ್ರಭು

ಅಸಿಸ್ಟೆಂಟ್‌ ಪ್ರೊಫೆಸರ್‌,

ಡಾ| ಟೆಸ್ಸಿ ಟ್ರೀಸಾ ಜೋಸ್‌

ಅಸೋಸಿಯೇಟ್‌ ಡೀನ್‌ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು, ಸೈಕಿಯಾಟ್ರಿಕ್‌ ನರ್ಸಿಂಗ್‌ ವಿಭಾಗ, ಮಣಿಪಾಲ ನರ್ಸಿಂಗ್‌ ಕಾಲೇಜು, ಮಾಹೆ, ಮಣಿಪಾಲ