Advertisement
ಬದುಕೇ ಹಾಗೆ. ಸಂತೋಷಕ್ಕಿಂತ ನಿರಾಸೆಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು. ಮನುಷ್ಯ ಸ್ವಭಾವ ಅರ್ಥ ಆಗುವಾಗುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಧಾನ. ಕಾರಣ ಮನಸ್ಸು ಮರ್ಕಟ. ಅದು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ನಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಂದು ಸಂದರ್ಭಗಳೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಳ್ಳಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ವಿರಳವಾಗಿ ಕಂಡ ಕನಸು ಹರಿಯೋ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿಹೋದಾಗ, ಗೆಲುವಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸೋಲು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದಾಗ, ನಮ್ಮವರೇ ನಮ್ಮನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಾದರೂ ಹೇಗೆ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದಿರುತ್ತದೆ? ನನಸಾಗದ ಕನಸು ಹಾರಿ ಹೋದ ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ಉಳಿಯುವುದು ಬರೀ ನಿರಾಸೆ. ಆ ಹಕ್ಕಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರುವುದು ಎಂದರೆ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಅತಿಯಾಯಿತಲ್ಲವೇ?
Related Articles
Advertisement
ಬದುಕು ಕಷ್ಟ -ಸುಖ, ನೋವು – ನಲಿವಿನ ಸಮ್ಮಿಲನ. ಆಸೆಯದು ನಿರಾಸೆಯಾಗಲೇಬೇಕು, ಕಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲೇಬೇಕು. ಆಗಲೇ ಜೀವನದ ಬಂಡಿ ಸರಿದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುವುದು.
ಕಾಲವೇ ಹಾಗೆ, ಒಮ್ಮೆ ಜೀವಕ್ಕೆ ಜೀವ ಕೊಡೋ ಗೆಳೆಯನಾಗಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತೂಂದು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಗೆಳೆಯ ಶತ್ರುವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಕಾರಣ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರೋ ಸ್ವಾರ್ಥ. ಅದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು ನಾ ನಡೆಯೋ ಸರಿದಾರಿಯ ಜತೆ ನನ್ನವನು ಜತೆಗೂಡಿದರೆ ನಾ ನಡೆಯೋ ದಾರಿಗೆ ಅರ್ಥ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅನ್ನುವ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಮನಸ್ಸು ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿರಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಆ ಗೆಳೆತನ ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯ.ಬದುಕು ಬಂದಂತೆ ಸ್ವೀಕರಿಸು ಅನ್ನುವ ಸಾಲು ಸೋಲಲ್ಲೂ ಖುಷಿಕೊಟ್ಟಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ಕುಗ್ಗಿದಾಗ ಬದುಕು ನಡೆಸಿದಂತೆ ನಡೆ, ನಿರಾಸೆಗಳೆಲ್ಲ ಬದುಕಿನ ಭಾಗ ಎಂದು ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದಾಗಲೇ ಗೆಲುವಿನ ಹಾದಿ ಕಾಣುವುದು. ಏನೇ ಆಗಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿರು ನೀವು ನಗುವ ಚೆಲ್ಲಿ, ಕಣ್ಣೀರೇ ಅಸೂಯೆ ಪಡುವಂತೆ. -ಅರ್ಚನಾ ಸಾಲ್ಯಾನ್‌, ಎಸ್‌ಡಿಎಂ, ಉಜಿರೆ