Advertisement
ಕಳೆದ ವಾರ ನಾನು ಹರಕೆ ತೀರಿಸಲೆಂದು ನನ್ನ ಯಜಮಾನರ ಜತೆಗೆ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ವಾಪಾಸು ಬರುವಾಗ ನಾವು ವೆಲ್ಲೂರಿನಿಂದ ಹೊಸೂರಿಗೆ ಬರುವ ಬಸ್ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತೆವು. ಆಗ ಒಬ್ಬಳು ಮಹಿಳೆ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಗ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ಇನ್ನೊಂದು ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಮಗುವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಸ್ ಹತ್ತಿದಳು. ಬಸ್ ತುಂಬಾ ರಶ್ ಇತ್ತು. ನಿಂತುಕೊಳ್ಳಲು ಸರಿಯಾಗಿ ಜಾಗವಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಸುದೀರ್ಘ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಯಾರು ಅವಳಿಗೆ ಸೀಟು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಂತ ಅವಳು ಕಳವಳಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಬ್ಯಾಗ್ ಕೆಳಗಡೆ ಇಟ್ಟು ಮಗುವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಅನಂತರ ಮಗು ಜೋರಾಗಿ ಅಳತೊಡಗಿತು. ಎಷ್ಟೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದರೂ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೇರೆಯವರು ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಯಾರ ಕೈಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನೀರು ಕುಡಿಸಿದರೂ ಬೇಡವೆಂದು ಹಠ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮಗು ಎದೆಹಾಲು ಬೇಕೆಂದು ಕೈ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಅಳುತ್ತಿತ್ತು.
Related Articles
Advertisement
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಮಕ್ಕಳು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವುದು ತ್ರಾಸದಾಯಕವೇ ಸರಿ. ಪಾಪ! ಒಬ್ಬಳೇ ಹೆಂಗಸು ಆರು ತಿಂಗಳ ಮಗುವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಏನಿತ್ತೋ ಏನೋ? ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸಹ ಅವಳು ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ರೇಗಲಿಲ್ಲ. ಅಳುವ ಮಗುವನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿ ಅದರ ಹಸಿವನ್ನು ನೀಗಿಸಿ ತಾಯ್ತನವನ್ನು ಮೆರೆದಳು.
ತಾನು ಕೆಸರಲಿ
ಕುಸಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ
ತಾವರೆಯು ಮರಿದುಂಬಿಗಳ
ಪೊರೆವ ತೊಟ್ಟಿಲಾಗಿ..
ಹೇಗೆ ತಾಯ್ತನವನ್ನು
ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಮೆರೆಯುವುದೋ
ಹಾಗೆ ಬಾಳಿಸು ಗುರುವೆ
ಕರುಣೆಯಿಟ್ಟು……
ಹಾಗೆ ಬಾಳಿಸು ಗುರುವೆ
ಕರುಣೆಯಿಟ್ಟು…
ಇದು ಎಚ್. ಎಸ್. ವಿ. ಅವರು ಬರೆದಿರುವ ಗೀತೆ. ತಾಯ್ತನ ಅಂದರೆ ಏನು? ಅದು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ ಈ ಹಾಡು.
ತಾವರೆಯು ತಾನು ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ಸಹ ಮರಿದುಂಬಿಗಳನ್ನು ಪೊರೆಯುವ ತೊಟ್ಟಿಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ತಾಯಿಗೆ ಎಷ್ಟೇ ಸಂಕಷ್ಟ ಎದುರಾದರೂ ಸಹ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಪಾಲನೆ ಪೋಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಅದೇ ನಿಜವಾದ ತಾಯ್ತನದ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದು ಕವಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾರೆ.
ತನ್ನ ಮಗು ಹಸಿದಿದ್ದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಹಾಲು ನೀಡುವುದು ಅವಳ ಕರ್ತವ್ಯ. ಸುತ್ತಲಿನ ಜನರು ನೋಡುತ್ತಾರೆಂದು ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ನಾಚಿಕೊಳ್ಳದೇ, ಯಾರೇನೇ ಅಂದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಮಗುವಿನ ಹಸಿವನ್ನು ನೀಗಿಸಬೇಕು, ಅದರ ಅಳುವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ತಾಯಿ ಹಾಲು ಕೊಡಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನ ತಾಯ್ತನಕ್ಕೆ ಚ್ಯುತಿ ಬಾರದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸುತ್ತಲೂ ನೆರೆದ ಜನರು ಕೂಡ ಅವಳಿಗೆ ಸಹಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಮುಜುಗರವಾಗದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಮಾನವೀಯತೆ ಮೆರೆಯುತ್ತಾರೆ.
-ಚಂದ್ರಿಕಾ ಆರ್. ಬಾಯಿರಿ
ಬಾರಕೂರು