Advertisement
ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೀರೊಳಗಡೆ ಚಿತ್ರೀಕರಿಸಿದ “ಒಂದು ಮುತ್ತಿನ ಕಥೆ’ ಸಿನೆಮಾದ ದಾಖಲೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಾಗೂ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಗರಿಷ್ಠ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಮರು-ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ “ಓಂ’ ಸಿನೆಮಾದ ವರೆಗೆ; ಅಲ್ಲದೇ ಭಾರತದ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಸ್ಲೋ ಮೋಷನ್‌ ಹಾಡು ನಾಗರಹಾವು ಚಿತ್ರದ “ಬಾರೇ ಬಾರೇ’ ಮತ್ತು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಣಗೊಂಡ ಮೊದಲ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಿನೆಮಾ “ಸಿಂಗಾಪೂರ್‌ ನಲ್ಲಿ ರಾಜಕುಳ್ಳ’ದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಲ್ಟಿಪ್ಲೆಕ್ಸ್‌ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ಓಡಿದ ಭಾರತದ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಚಿತ್ರ “ಮುಂಗಾರು ಮಳೆಯ’ ವರೆಗೂ ಇಂಥ ಹತ್ತು ಹಲವು ದಾಖಲೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಚಂದನವನ ತನ್ನದೇ ಆದಂಥ ಛಾಪನ್ನು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸಾಧಿಸಿದೆ.
Related Articles
Advertisement
ಕಲೆಗೆ- ಚಿತ್ರಕಥೆಗಳಿಗೆ ಗಮನ ಕೊಡದೇ ಹೊಡಿ ಬಡಿ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ, ಅಸಮಂಜಸ ಸಂಭಾಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ, ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಹುಚ್ಚರಂತೆ ಕುಣಿಯುವುದೇ ಇಂದಿನ ಕಾಲದ ಟ್ರೆಂಡ್‌. ಕಳೆದ ಐದಾರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಸಾಂಸಾರಿಕ ಚಿತ್ರಗಳು ತೆರೆ ಕಂಡಿವೆ? ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಿನೆಮಾಗಳಂತೂ ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇಲ್ಲ! ಒಂದು ವೇಳೆ ಇದ್ದರೂ ಟೈಟಲ್‌ ವಿಚಾರದಲ್ಲೇ ಒಂದು ವರ್ಷ ಕಾಲಹರಣ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅದೆಲ್ಲಾ ಇರಲಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಎಷ್ಟೋ ಸಾಧಕರಿದ್ದಾರೆ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಾದರೂ ಜೀವನಾಧಾರಿತ ಚಿತ್ರ ಬಂದೀತೆ? ಕನ್ನಡಿಗರಾದ ಡೆಕನ್‌ ಏರ್‌ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ “ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್‌ ಗೋಪಿನಾಥ್‌’ ಅವರ ಜೀವನಾಧಾರಿತ ಕಥೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರದೇ ಹೋದರೂ ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಿಸಿದವರು ಸೈ ಏನಿಸಿಕೊಂಡರು, ಅದೇ ಚಿತ್ರತಂಡ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಕನ್ನಡಿಗನ ಶ್ರೇಯಸ್ಸನ್ನು ಶ್ಲಾಘಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಚಂದನವನ ಏನೂ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ? ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಲಾಂಗೂ, ಬಾಯಲ್ಲಿ ಮಚ್ಚು ಹಿಡಿದು ಅಂಡರ್ವರ್ಲ್ಡ್ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ಸಾಕಾಗಿದೆ ಪಾಪ!
ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ರಜಪೂತ ದೊರೆಗಳ, ಚೋಳರಸರ, ಮರಾಠರ ಬಗ್ಗೆ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಅವರ ನೆಲದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕದಂಬರು,ಚಾಲುಕ್ಯರು, ಪಲ್ಲವರು, ವಿಜಯನಗರದ ಅರಸರು, ಮೈಸೂರು ಒಡೆಯರು, ಕೆಳದಿ ಅರಸರ ಇತಿಹಾಸ ಯಾರಿಗೇನು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇವರ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಯಾರು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೋದರೂ ಅಪರೂಪ, ಅಂತಹ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ನಮಗೇನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ, ಆದರೆ ಜನ ನೋಡೋದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಜಾಣ ಉತ್ತರವನ್ನು ನೀಡಿ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಅದು ಸರಿಯೇ, ಚಂದನವನದ ಇಂದಿನ ಪಾಡಿಗೆ ಕನ್ನಡದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿ ನಮ್ಮ ಪಾಲು ಬಹಳಷ್ಟಿದೆ. ಒಳ್ಳೆ ಸಿನೆಮಾಗಳು ತೆರೆಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗ ನೋಡದೇ, ಅವುಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ಅವರನ್ನೇ ದೂಷಣೆ ಮಾಡುವುದು ನಮಗಿರುವ ಕೆಟ್ಟ ಚಾಳಿ. ಚಂದನವನ ಮುಂಚೆ ಹೀಗಿರಲಿಲ್ಲ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಮಂದಿರಗಳೇ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊರಗಿಡಲಿಲ್ಲ, ಆಡಿಯೋ ಕಂಪೆನಿಗಳು ಇಂದಿನಂತೆ ಬೀದಿಗಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ, ಕನ್ನಡಪರ ಹೋರಾಟಗಳಿದ್ದರೇ ಇಂದಿನವರಂತೆ ಅದು ಇದು ಕಾರಣ ಹೇಳಿ ಜಾರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ತಮ್ಮ ಅದ್ಬುತ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದ ಖ್ಯಾತರಾಗುತ್ತಿದ್ದರೇ ಹೊರತು, ಇಂದಿನವರಂತೆ ಬೇಡದ ವಿಚಾರ- ವಿವಾದಗಳಿಂದ ಚಂದನವನದ ಮಾನ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ಬೀದಿಗೆ ತಂದು ಕುಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಆಗೆಲ್ಲಾ ಅಖೀಲ ಭಾರತ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಹಿರಿತೆರೆ ಕಿರುತೆರೆ ಕಲಾವಿದರೆಲ್ಲಾ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಯಶಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪಾಲು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಿತ್ರರಂಗಕ್ಕೆ ಸಂಬಧಪಟ್ಟಂತೆ ವಿಚಾರಗೋಷ್ಠಿಗಳು, ಚಲನಚಿತ್ರ ಅಕಾಡೆಮಿ ಕಡೆಯಿಂದ ವಸ್ತು ಪ್ರದರ್ಶನ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಚಲನಚಿತ್ರ ಸಾಧಕರಿಗೆ ಸಮ್ಮಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಕನ್ನಡದ ರಾಯಭಾರಿಗಳಾಗಿ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೇ ಈಗ ಆ ಅಭಿಮಾನ, ಸಂಭ್ರಮ- ಸಡಗರ ಎಲ್ಲವೂ ಮಾಯ. ಚಂದನವನ ಕಂಡ ಗತವೈಭವ ಮರುಕಳಿಸಬೇಕಿದೆ.
ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿ ನಮ್ಮ ಪಾತ್ರವೂ ಇದಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯ. ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕಿದೆ, ಹೊಸಬರಿಗೆ- ಹೊಸತನದ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಚಪ್ಪಾಳೆ ಹೊಡೆಯುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಕನ್ನಡದ ಜನಪದ ಕಥೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿ, ಫಿಲ್ಮಂ ಆ್ಯಂಡ್‌ ಟೆಲಿವಿಷನ್‌ ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್‌ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅಂತಿಮ ವರ್ಷದ ಅಧ್ಯಯನದ ಭಾಗವಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿರುವ ಕನ್ನಡದ ಕಿರುಚಿತ್ರ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಗಳು ಮೊದಲು ತಿಳಿದುಕೊಂಡವು (Sunflowers Were the First Ones to Know) ಕಾನ್‌ ಚಲನಚಿತ್ರೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕಿರು ಚಿತ್ರ (ಲಾ ಸಿನೆಫ್) ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದು 2025ರ ಆಸ್ಕರ್‌ಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಪಡೆದಿದೆ. ಅಪ್ಪಟ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಾದ ಕನ್ನಡದ ಕಿರುಚಿತ್ರವೊಂದು ಆಸ್ಕರ್‌ಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಪಡೆದಿರುವುದು ಇಡೀ ದೇಶವೇ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುವ ಸಂಗತಿ. ಇಂಥ ವಿಚಾರಗಳೇ ಚಂದನವನದ ಸುವರ್ಣಯುಗ ಮತ್ತೆ ಮರುಕಳಿಸಲಿದೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆಯನ್ನು ನೀಡುವುದು. ಇಂಥವರನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ ಶ್ಲಾಘಿಸಿಬೇಕಿದೆ, ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾಗಳ ಘತವೈಭವವನ್ನು ಮರು ಕಾಣಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಸ್ವಾಮಿ ಶಶಾಂಕ್‌ ಟಿ.ಎಚ್‌.ಎಂ. ,
ದಾವಣಗೆರೆ