ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಮನುಷ್ಯ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಎಲ್ಲವೂ ಮೊದಲು ಮನುಷ್ಯನ ಮಿದುಳಿನಲ್ಲಿ ಆವಿರ್ಭವಿಸಿದವು. ಆ ಬಳಿಕ ಸಾಕಾರ ಗೊಂಡವು. ಯೋಗವು ಸುಸ್ವರೂಪದ ಮನಸ್ಸನ್ನು “ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷ’ಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಸುವ್ಯವಸ್ಥಿತಗೊಳಿಸಿದರೆ ಪ್ರತಿ ಯಾಗಿ ಅದು ನಮ್ಮ ದೇಹ, ಭಾವನೆಗಳು, ಶಕ್ತಿಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತಗೊಳಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ತಾನಾಗಿ ನಡೆಸುತ್ತದೆ. ಇದು ನಡೆದರೆ ನಮಗೆ ನಾವೇ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವಾಗಿಬಿಡು ತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಏನನ್ನು ಬಯಸುತ್ತೇವೆಯೋ ಅದು ಕೈಗೂಡುತ್ತದೆ.
ಹಿಂದೆ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಮಾತಿತ್ತು, “ತಮಾಶೆಗಾದರೂ ಕೆಟ್ಟ ಮಾತು ಗಳನ್ನು ಆಡಬಾರದು, ಏಕೆಂದರೆ ಆಕಾಶ ದೇವತೆಗಳು ತಥಾಸ್ತು ಅನ್ನುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾರೆ’. ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿರದ, ಸುಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸು ಏನೇನನ್ನೋ ಬಯಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನನ್ನು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಅತ್ಯಂತ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಬೇಕು.
ಇಲ್ಲೊಂದು ಕಥೆಯಿದೆ. ಒಬ್ಟಾತ ಪಥಿಕ ದೂರದಾರಿ ಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಹೋಗುತ್ತಿ ದ್ದಾಗ ದಣಿವಾಯಿತು. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಮರವೂ ಅದರ ಕೆಳಗೆ ಹಸುರಾದ ಹುಲ್ಲು ಹಾಸೂ ಕಂಡಿತು. ಅದರ ಕೆಳಗೆ ಆತ ಅಡ್ಡಾದ, ಒಳ್ಳೆಯ ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಿತು. ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಅವನಿಗೆ ಹಸಿವಾಗಿತ್ತು. “ಒಳ್ಳೆಯ ಊಟ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಿತ್ತು’ ಅಂದುಕೊಂಡ. ಕ್ಷಣಾರ್ಧ ದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಭೋಜನ ಅವನೆದುರು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಯಿತು. ಉಂಡ, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಾಯಾರಿತು, “ಕುಡಿಯಲೇನಾದರೂ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ’ ಅಂದುಕೊಂಡ. ಉತ್ತಮವಾದ ಪಾನೀಯಗಳು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾದವು.
ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮರ್ಕಟ ಎಂದು ಹೇಳು ವುದೂ ಇದೆ. ಅಂಕೆ ತಪ್ಪಿದ ಮನಸ್ಸು ಹುಚ್ಚು ಹುಚ್ಚಾಗಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತದೆ. ಪಥಿಕನಿಗೆ ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು, ಇಲ್ಲಿ ಭೂತಗಳಿರಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡ. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವನ ಸುತ್ತ ಭೂತಗಳು ನೆರೆದವು. ಬೆದರಿ, “ಭೂತಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲ ಬಹುದು’ ಎಂದುಕೊಂಡ. ಅದೂ ನೆರವೇ ರಿತು. ಆ ಪಥಿಕ ಮಲಗಿದ್ದು ಒಂದು ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ! ಮನಸ್ಸು ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವಾಗು ವುದರ ಜತೆಗೆ ಅದರ ಮರ್ಕಟ ಬುದ್ಧಿಯೂ ತೊಲಗಬೇಕು.
ನಾವು ಒಂದು ಕಾರನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುತ್ತಿ ದ್ದೇವೆ ಎಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ಬ್ರೇಕ್‌, ಕ್ಲಚ್‌, ಆ್ಯಕ್ಸಿಲರೇಟರ್‌ – ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿವೆ; ಆದರೆ ಸ್ಟಿಯರಿಂಗ್‌ ವೀಲ್‌ ತುಂಡಾಗಿದೆ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ? ಅವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾದ, ಸುಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಇಂತಹ ಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ದೇಹ, ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳು, ಕ್ರಿಯಾ ತ್ಮಕತೆ, ಸೃಜನಶೀಲತೆ – ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಿದ್ದು ಅವುಗಳನ್ನು ಒಳ್ಳೆಯ ಗುರಿಯತ್ತ ಮುನ್ನಡೆಸ ಬೇಕಾದ ಮನಸ್ಸು ಮರ್ಕಟ ನಂತಿದ್ದರೆ ಏನೂ ಮಾಡುವು ದಕ್ಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಮಗೇನು ಬೇಕು ಎನ್ನು ವುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳು ವುದು ಮೊತ್ತಮೊದಲನೆಯ ದಾಗಿ ಆಗಬೇಕಾದದ್ದು. ಪ್ರತಿ ಯೊಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನೂ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಪ್ರಶಾಂತ ವಾದ ಬದುಕನ್ನು ಬಯಸು ತ್ತಾನೆ. ಬೇರೆ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ನಮ್ಮೊಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಸುಖ, ಸಂತೋಷ ಗಳು ಬೇಕು. ಹಾಗಾದರೆ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡ? ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಅವುಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಸಂಕಲ್ಪ ವನ್ನೇ ಮಾಡೋಣ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏಳುವಾಗ ಸರಳವಾದ ಒಂದು ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಮಾಡೋಣ – “ಇವತ್ತು ನಾನು ಎಲ್ಲೇ ಹೋಗಲಿ, ಏನೇ ಮಾಡಲಿ; ನನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಪ್ರೀತಿಯ, ಸಂತೋಷದ, ಶಾಂತಿಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ’. ಇದಕ್ಕೆ ನಾವು ಬದ್ಧರಾಗಿದ್ದರೆ ನೂರು ಬಾರಿ ವೈಫ‌ಲ್ಯ ಅನುಭವಿಸಿದರೂ ಸೋಲುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಅದನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತೇವೆ. ಮನಸ್ಸು ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವಾಗುತ್ತದೆ ಆಗ..!
