Advertisement
ಕಳೆದ ವಿಶ್ವ ಮಹಿಳಾ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡಿದ ಒಂದು ತೆಲುಗು ವೀಡಿಯೋ ತುಣುಕು ನೆನಪಿರಬಹುದು. ಯುವ ದಂಪತಿಗಳ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯ ಕುರಿತಾದದ್ದು. ಆಕೆಯ ಯಾವ ಭಾವಗಳಿಗೂ ಸ್ಪಂದಿಸದ ಆತನಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್‌, ಟಿವಿ, ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ ಮತ್ತು ಆಫೀಸ್‌ ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರ. ಆಕೆಯ ಆರೋಗ್ಯ ಕೈಕೊಟ್ಟಾಗಲೂ ಅಡಿಗೆ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ಆತ ಪೋಸ್‌ ಕೊಡುವುದು. ಆಕೆ ಕೊರಗುವುದೇ ತನ್ನ ಜನ್ಮ ಸಿದ್ಧ ಹಕ್ಕು ಎಂದೆಣಿಸುವುದು. ವಿಷಾದವೆಂದರೆ, ಆ ವಿಡಿಯೋ ತುಣುಕನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮತ್ತು ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದ್ದದ್ದು ಪುರುಷರಿಗೆ. ತಮ್ಮವರಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಪುರುಷರು ಆ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನಂತೆ ಕೊರಗುವ ನೂರಾರು ಜೀವಗಳಿವೆ ಎಂದು ಕೇವಲ ಮಹಿಳೆಯರು ಅದನ್ನು ಆದಷ್ಟೂ ಜನರಿಗೆ ಫಾರ್ವರ್ಡ್‌ ಮಾಡಿ ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮೆರೆದಿರುವುದು!
Related Articles
- ಹೆಸರಿನ ಇನಿಷಿಯಲ್ಸ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನ ಹೆಸರಿರುವುದು ಪ್ರಸ್ತುತ/ಅಪ್ರಸ್ತುತ
- ಮದುವೆಯಾದ ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಹೆಸರನ್ನೇಕೆ ಜೋಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು?
Advertisement
ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂಶವನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಯಾರೂ ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಗಂಡನ ಹೆಸರನ್ನು ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲೂ ದಾಖಲಾತಿ ತಿದ್ದುವುದಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಫೇಸ್ಬುಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ದಾಖಲಿಸುವಾಗಲೋ ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಸುರಕ್ಷತಾ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಗಂಡನ ಹೆಸರನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿರಬಹುದು. ಅದನ್ನವರು ಯಾರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೂ ಮಾಡಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಸುರಕ್ಷತಾ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಖುಷಿಗೆ ತಾವು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಷ್ಟೇ. ಈ ವಿಷಯವಾಗಿ ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಚರ್ಚಿಸುವವರ್ಯಾರೂ ಈಗ ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ತಿದ್ದುವ, ಬದಲಿಸುವ ಅವಕಾಶವಿದ್ದರೂ ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ತಂದೆಯ ಬದಲಾಗಿ ತಾಯಿಯ ಹೆಸರನ್ನು ಜೋಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ. ದಾಖಲಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಡಿ. ನಾವು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ ಖುಷಿಗಾದರೂ ತಂದೆ/ಗಂಡನ ಬದಲು ತಾಯಿಯ ಹೆಸರನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು.
ಅವರ ಚರ್ಚೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ ಬುರ್ಖಾ ಪದ್ಧತಿ ಮತ್ತು ಹಣೆ ಬಿಂದಿ.. ಈ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಪ್ತಿಗೊಳ್ಳುವುದು ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿ, ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಮತ್ತು ಮಹಿಳಾ ಅಸಮಾನತೆ ಎಂಬ ಪದಗುತ್ಛಗಳೊಂದಿಗೆ.ಸ್ತ್ರೀ ವಾದಿಗಳಿಗೆ ಸಾಥ್‌ ಕೊಡುವ ಕೆಲವು ಸಂಘಟನೆಗಳೂ ಮಾಡುವ ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯನ್ನೇ ಗಮನಿಸಿ…ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯರಲ್ಲಿ ತುಸು ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಬಂದರೂ ಅವರ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿಯೇ ತಾವಿದ್ದೇವೆಂದು ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಅವರಿಗೆ ವಿಚ್ಛೇದನಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದು. ಹೀಗೆ ವಿಚ್ಛೇದನಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿ ತೀರ ಅವಸರವಾಗಿ ವಿಚ್ಛೇದನ ಕೊಡಿಸಿ ನಂತರ 2 ವರ್ಷಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಮಹಿಳೆ ಅದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಪುನಃ ವಿವಾಹವಾದ ಉದಾಹರಣೆಗಳೂ ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿವೆ. ಸ್ತ್ರೀ ವಾದ ಎಂದರೆ ಪುರುಷ ದ್ವೇಷ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುವ ಕೆಲವು ಮಹಿಳೆಯರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲೂ ಪುರುಷ ದ್ವೇಷ ಬಿತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಆ ಮಕ್ಕಳು ಸಮಾಜವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವ ಪರಿಯೇ ಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಕುಟುಂಬ ಪದ್ಧತಿ ತನ್ನ ವಿಶೇಷತೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮಹಿಳಾವಾದಿಗಳು ಕಮ್ಮಟಗಳಲ್ಲಿ ಸೆಮಿನಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀ ಮದುವೆಯಾಗದೇ ಉಳಿಯುವುದೊಂದೇ ಎಲ್ಲ ಶೋಷಣೆಗಳಿಂದ ವಿಮೋಚನೆಯ ಹಾದಿ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹುಟ್ಟಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಮದುವೆಯಾಗಲೇಬೇಕೆಂದು ನಾ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಸಮಾಜ ಎದುರಿಸುವ ಗಟ್ಟಿತನ ಇದ್ದವರು ಅದನ್ನೇ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಬೇರೆಯವರನ್ನೂ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದು ಅವರನ್ನು ತಪ್ಪು ದಾರಿಗೆಳೆದಂತೆಯೇ. ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಪರಂಪರಾಗತವಾಗಿ ಬಂದ ಪಿತೃಪ್ರಧಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿನ ಶೋಷಣೆಯಿಂದ ವಿಮುಕ್ತಿಗೆ ಹೆಣ್ಣು ಒಂಟಿ ಬದುಕಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದೊಂದೇ ಕೊನೆಯ ಪರಿಹಾರವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಯಾರೂ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿ ತಾಯಿಯಾಗಿ ಏನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಿಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ? ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಇರುವ ನೂರಾರು ಸಾಧಕಿಯರಿಗೆ ಇದು ಅವಮಾನವಲ್ಲವೆ? ಈ ರೀತಿಯ ಮೊಂಡು ಚರ್ಚೆಗಿಂತ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಹೆರಿಗೆ ರಜೆಯನ್ನು ಎರಡು ವರ್ಷಕ್ಕೇರಿಸಿ, ಅಪ್ಪನಾಗುವ ಪುರುಷರಿಗೂ ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಕಡ್ಡಾಯ ಪಿತೃತ್ವ ರಜೆ ನೀಡಿ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸವಾಲು ಹಾಕಿ ಧರಣಿ ಕೂತು ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ತ್ರೀ ವಾದಕ್ಕೆ ಮಹಿಳಾಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಅರ್ಥ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಮಹಿಳಾಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಮತ್ತೂಂದು ಧ್ಯೇಯವಾಗಬೇಕಾಗಿರುವುದು, ಹೆಣ್ಣು ತನ್ನನ್ನು ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿ ತಾಯಿಯಾಗಿ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಏಕತಾನತೆಯಿಂದ ಬಳಲಿ ತಾನು ಇನ್ನೂ ಏನೋ ಎಂದು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಆಕೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ “ನಿನ್ನ ನೀನರಿಯಲು ನೂರಾರು ದಾರಿಗಳಿವೆ’ ಎಂದು ತೋರಿಸುವುದು. ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ ತರಬೇತಿ, ಕೌನ್ಸೆಲಿಂಗ್‌ ಏರ್ಪಡಿಸುವುದು. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿನ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಏನಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಸರಕಾರ ಮಹಿಳಾ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಕಲ್ಯಾಣ ಇಲಾಖೆಯಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣವನ್ನು ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆದು ತಾವು ಆ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲೂ ಪುರುಷ ಸಮಾನರಂತೆ ಬೀಗುವುದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ದುರಂತ. ಪುರುಷರೊಂದಿಗಿನ ಸಮಾನತೆಯ ಓಟದಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ಮಹಿಳಾ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೊಳಗಾದ ಹೆಣ್ಣಿನ ಕೂಗು ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳಿಸದಾಗಿದೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸಹಾಯ ಬಯಸುವ ಶೋಷಣೆಗೊಳಗಾದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇವರ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತ ಕೈಗೆಟುಕದಂತಾಗಿದೆ. ಮತ್ತೂಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ ಈ “ಇಸಂ’ಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಎಂಬ ನಾಲ್ಕಕ್ಷರವನ್ನು ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿದ ಸಮಾಜದ ಮೇಲ್‌ ಸ್ತರದವರೇ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಸ್ವೇಚ್ಛೆ ಹಾಗೂ ಅದರ ಸಮರ್ಥನೆಯನ್ನು ಮಹಿಳಾ
ವಾದದೊಂದಿಗೆ ತಳುಕು ಹಾಕಿ ಸಮಾಜದ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸುವುದರಿಂದ ನಾವು ಇಂದು ಎಚ್ಚೆತ್ತು ಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಹೆಣ್ಣಾಗಿಯೇ ದೇವರ ಅದ್ಭುತ ಸೃಷ್ಟಿ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿ ಮುನ್ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ನಾವು ಸೂಪರ್‌ ವುಮನ್‌ಗಳಾಗಲು ಹವಣಿಸಿ ದೈಹಿಕ ಹಾಗೂ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಕಡೆಗಣಿಸಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ. ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕೆ .ಎಸ್‌.ನ. ದಾಂಪತ್ಯ ಗೀತೆಗಳ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಾಗೋಣ, ಶ್ಯಾಮನ ತಾಯಿಯಂತೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ತಿದ್ದಿ ತೀಡಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ-ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಪ್ರೀತಿಯ ತಾಯಂದಿರಾಗೋಣ. ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲೂ ಹೆಣ್ಣು ಎಂದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಗೌರವ ಭಾವನೆ ಮೊಳೆಯುವಂತೆ ಬೆಳೆಸಿ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲೇ ಪುರುಷ ದ್ವೇಷವೆಂಬ ವಿಷ ಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತದೇ ಉತ್ತಮ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ “ಇಸಂ’ ಮುಕ್ತ ಸಮಾಜದ ರಚನೆಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡೋಣ. ವಿದ್ಯಾ ಹೊಸಕೊಪ್ಪ